Krążowniki lekkie typu Omaha
| Ten artykuł od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
USS „Richmond” w 1923 roku | |||
Kraj budowy | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Użytkownicy | US Navy | ||
Wejście do służby | USS „Omaha” – 24 lutego 1923 | ||
Planowane okręty | 10 | ||
Zbudowane okręty | 10 | ||
Okręty w służbie | 0 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność | 7050 t | ||
Długość | 169,3 m | ||
Szerokość | 16,9 m | ||
Zanurzenie | 4,1 m | ||
Napęd | 4 śruby, 90 000 koni parowych | ||
Prędkość | 35 węzłów | ||
Załoga | 458 | ||
Uzbrojenie | 1923 – 12 × 152 mm (2 x II, 8 x I) | ||
|
Krążowniki typu Omaha – krążowniki lekkie floty amerykańskiej podczas II wojny światowej. Weszły do służby w latach 1923–1925. Zbudowano razem 10 okrętów typu. Wszystkie przetrwały wojnę i zostały wycofane ze służby tuż po jej zakończeniu. W latach 1944–1949 jeden okręt (USS „Milwaukee”) został wypożyczony ZSRR, gdzie służył pod nazwą „Murmańsk”.
Zaprojektowane podczas I wojny światowej do roli krążowników rozpoznawczych, miały wysoką prędkość (35 węzłów) by móc współpracować z niszczycielami. Marynarka wymagała od okrętów dużej siły ognia do przodu i do tyłu, co doprowadziło do dosyć nietypowego rozmieszczenia 12 dział 152 mm artylerii głównej. Cztery działa umieszczono w podwójnych wieżach na dziobie i rufie, a pozostałe osiem dział w kazamatach, po cztery na dziobie i rufie. Dzięki temu sześć dział mogło prowadzić ogień do przodu, a pozostałe sześć do tyłu. W praktyce jednak niższe kazamaty na niespokojnym morzu były zalewane wodą i nie można było prowadzić z nich ognia. W latach 1928–1929 zredukowano liczbę dział 152 mm do 10, usuwając dwie kazamaty.
W momencie wybuchu wojny okręty były już przestarzałe. Marynarka amerykańska unikała używania ich w pierwszej linii. Okręty otrzymały pewne modyfikacje podczas wojny, lecz we wrześniu 1944 roku wstrzymano dalsze ulepszenia, uważając okręty za zbyt stare. W ramach tych zmian dodawano stopniowo uzbrojenie przeciwlotnicze. Docelowo uzbrojenie miało składać się z 10 dział 152 mm, 6 dział 76 mm, 6 działek 40 mm i 12 działek 20 mm. W praktyce plan ten nie został wykonany i pod koniec wojny wiele okrętów typu miało swój własny, unikatowy układ uzbrojenia (na USS „Detroit” zredukowano nawet liczbę dział 152 mm do 8).
Linki zewnętrzne
- Dane z www.hazegray.org
Dalsza literatura
- Wojciech Holicki: Staromodna dziesiątka. Krążowniki lekkie typu Omaha, "Morze, Statki i Okręty" nr 7-8/2009, s. 46.
- Zvonimir Freivogel: Amerykańskie krążowniki lekkie typu Omaha, "Okręty Wojenne" nr 4/1999(32), s. 18.
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Drednoty |
|
---|---|
Krążowniki liniowe | |
Okręty liniowe |
|
Krążowniki pancerne | |
Krążowniki pancernopokładowe | |
Krążowniki nieopancerzone |
|
Krążowniki lekkie |
|
Niszczyciele | |
Torpedowce | |
Okręty podwodne | |
Kanonierki | |
Patrolowce |
|
Ścigacze |
|
Stawiacze min | |
Trałowce |
|
- p
- d
- e
Przed traktatowe | Traktatowe | Post traktatowe |
---|---|---|
Atlanta • Chicago • Newark • Charleston • Baltimore • Philadelphia • San Francisco(inne języki) • Olympia • Cincinnati • Montgomery • Columbia • Denver • St. Louis • New Orleans • New York • Brooklyn • Pennsylvania • Tennessee • Birmingham • Omaha | Pensacola • Northampton • New Orleans • Portland • Brooklyn • St. Louis • Wichita | Atlanta • Cleveland • Baltimore • Des Moines • Worcester • Alaska • Northampton • Oklahoma City • Albany • Long Beach • Ticonderoga |