Linia kolejowa Villa Literno – Napoli Gianturco

Linia kolejowa
Linia kolejowa Neapol-Villa Literno
Dane podstawowe
Zarządca

RFI SpA

Długość

23 km

Rozstaw szyn

1435 mm

Sieć trakcyjna

3000 V DC

Historia
Rok otwarcia

1925

Przebieg
Legenda
eksploatowana / istniejąca
  zlikwidowana / rozebrana lub planowana
kolej metro lub kolej lekka
stacja kolejowa/stacja metra
przystanek
stacja bez ruchu pasażerskiego
ładownia, posterunek ruchu itp
przystanek częściowo używany
koniec linii
odcinek
odcinek w tunelu
odcinek na estakadzie
wiadukt
most
tunel pod wodą
zmiana kilometrażu
granica państwowa / inna
mijanka
przejazd kolejowo-drogowy
przeprawa promowa


    odcinek zelektryfikowany
 
Rzym
180+348 Villa Literno
Napoli Centrale
188+682 Giugliano-Qualiano
Linia Circumflegrea
196+087 Quarto di Marano
A56
201+339 Pozzuoli Solfatara
204+983 Bagnoli-Agnano Terme* 1927
Linia Cumana
do linii Cumana
206+815 Cavalleggeri d’Aosta* 1957
207+448 Napoli Campi Flegrei
207+898 Napoli Piazza Leopardi* 1929
209+892 Napoli Mergellina
211+550 Napoli Piazza Amedeo
213+050 Napoli Montesanto, Linia Cumana i Circumflegrea
214+370 Napoli Piazza Cavour
215+971 Napoli Piazza Garibaldi / Napoli Centrale
Napoli Gianturco* 1927
Salerno / Linie do Rzymu (przez Formię), Rzymu (AV), Rzymu (przez Cassino)
Multimedia w Wikimedia Commons

Linia kolejowa Neapol-Villa Literno – linia kolejowa łącząca linię z Rzymu w Villa Literno z linią Neapol-Salerno. Linia jest używana zarówno przez pociągi linii nr 2 metra neapolitańskiego, jak i pociągi regionalne.

Dzięki budowie linii Neapol-Rzym, podjęto decyzję o budowie linii kolejowej, która będzie przebiegać na powierzchni oraz częściowo pod ziemią, która połączy linie z Salerno do Rzymu, bez konieczności zmiany lokomotywy. Mimo że roboty zostały rozpoczęte w 1909 roku, otwartą ją 20 września 1925, ze względu na kilka problemów: po pierwsze I wojna światowa, która wstrzymała budowę na kilka lat, ale także podłoże geologiczne. Linia kolejowa została wyposażona w trzy podmiejske stacje Pozzuoli, Giugliano (później Giugliano-Qualiano) i Quarto (później Quarto di Marano) i sześć w Neapolu (Garibaldi, Cavour, Montesanto, Amedeo, Chiaia, Fuorigrotta). Cała linia, od samego początku, była dwutorowa i zelektryfikowana.