Lis przylądkowy
Vulpes chama[1] | |||
(Smith, 1833) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | drapieżne | ||
Podrząd | psokształtne | ||
Rodzina | psowate | ||
Rodzaj | lis | ||
Gatunek | lis przylądkowy | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Lis przylądkowy[3], lis kapski, lis kama (Vulpes chama) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Jedyny przedstawiciel lisów z rodzaju Vulpes zamieszkujący południe Afryki toteż niemożliwe jest pomylenie go z jakimkolwiek innym ssakiem. Prowadzi nocny tryb życia, żyje samotnie lub parami. Zamieszkuje sawanny i otwarte zadrzewienia trawiaste na obszarze Zimbabwe, RPA, Angoli, Namibii i Botswany aż do płw. Kapskiego[4][2]. Rozmnażanie możliwe kilka razy w roku. Po okresie ciąży ok. 53 dni rodzą się ślepe szczenięta w liczbie od 3 do 6. Po 9 miesiącach młode lisy osiągają dojrzałość płciową. Lis przylądkowy dożywa 10 lat. Żywi się owadami, gryzoniami, jaszczurkami i padliną.
Pokrewne gatunki to lis piaskowy, fenek pustynny i lis blady.
Wygląd
- Mały lis, o krótkim szpiczastym pyszczku i długich uszach. Futro blado-żółte ze srebrzysto-szarym nalotem na grzbiecie. Końcówka ogona czarna.
- Waga: 3-5 kg.
- Długość ogona: 30-40 cm.
- Długość ciała: 45-63 cm.
- Wzrost: 28-33 cm.
Przypisy
- ↑ Vulpes chama, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b M.M. Hoffmann M.M., Vulpes chama, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-12] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 150. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Vulpes chama. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 24 października 2009]