Ludomir Tarkowski

Ludomir Tarkowski
major major
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1897
Działoszyce

Data i miejsce śmierci

22 maja 1944
Piedimonte San Germano

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

81 Pułk Piechoty,
Kompania graniczna KOP „Malinów”,
5 Batalion Strzelców Karpackich

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (kampania włoska)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej

Ludomir Mieczysław Tarkowski (ur. 12 sierpnia 1897 w Działoszycach, zm. 22 maja 1944 pod Piedimonte San Germano) – kapitan piechoty Wojska Polskiego II RP, major Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

Ludomir Tarkowski urodził się 12 sierpnia 1897 w Działoszycach[1].

Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921[2][3]. W latach 20. był oficerem 81 pułku piechoty w Grodnie[4][5][6]. W 1932 w dyspozycji szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych[7]. W latach 30. został awansowany na stopień kapitana. W 1935 przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[8]. Od stycznia 1938 do czasu mobilizacji w 1939 był dowódcą kompanii granicznej KOP „Malinów” w składzie batalionu KOP „Dederkały”[9][8].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 i kampanii wrześniowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. W stopniu majora pełnił stanowisko zastępcy dowódcy 5 batalionu Strzelców Karpackich[8]. Poległ 22 maja 1944 pod Piedimonte[1][8][10][11]. Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino (ekshumowany)[1][12].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 257.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 453.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 395.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 358.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 311.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 95, 253.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 90, 436.
  8. ↑ a b c d Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 754.
  9. ↑ Listy płac bg „Dederkały” ↓.
  10. ↑ Martin Williams: From Warsaw to Rome: General Anders' Exiled Polish Army in the Second World War. 2017: Barnsley, s. 222. ISBN 978-1-473-89-488-4.
  11. ↑ Krzysztof Piotrowski. Bój o Piedimonte San Germano. Cz. III. „Nasz Świat”. Nr 8, s. 10, 16-30 kwietnia 2014. 
  12. ↑ Ludomir Tarkowski. polskiecmentarzewewloszech.eu. [dostęp 2018-05-18].
  13. ↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-06)].
  14. ↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 520 .
  15. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Listy płac batalionu granicznego KOP „Dederkały” w latach 1925–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku, Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.