Marcin Szyszkowski
| |||
Data i miejsce urodzenia | 1554 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 30 kwietnia 1630 | ||
Miejsce pochówku | bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie | ||
Biskup krakowski | |||
Okres sprawowania | 1616–1630 | ||
Biskup płocki | |||
Okres sprawowania | 1607–1616 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Nominacja biskupia | 24 listopada 1603 | ||
Sakra biskupia | 9 maja 1604 | ||
|
Data konsekracji | 9 maja 1604 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Bernard Maciejowski | ||||||||
|
Marcin Szyszkowski herbu Ostoja (ur. 1554, zm. 30 kwietnia 1630) – książę siewierski, polski duchowny katolicki, biskup-koadiutor, następnie biskup łucki, płocki i krakowski.
Życiorys
Urodził się w Iłży, w niezbyt zamożnej rodzinie, nauki pobierał najpierw u jezuitów w Kaliszu, a potem w Krakowie, Rzymie, Bolonii i Padwie. Wobec dużych zalet umysłu jak i serca szybko przebył kolejne stopnie kariery duchownej; był m.in. archidiakonem zawichojskim, proboszczem w Iłży, kanonikiem kapituły krakowskiej, kanclerzem biskupa krakowskiego Piotra Myszkowskiego, kustoszem sandomierskim. Otrzymał koadiutorię przy biskupie łuckim Stanisławie Gomolińskim (14 listopada 1603, ze stolicą tytularną Christopolis). Po śmierci tegoż biskupa w 1604 przeszedł na biskupstwo łuckie.
Jako biskup płocki (od 18 lipca 1607) wniósł duże zasługi. W 1608 odbył synod diecezjalny. Przetłumaczył z włoskiego na łacinę katechizm Bellarmina. W roku 1616 ufundował kolegium jezuitów w Płocku i uposażył je. Zakończył budowę pałacu biskupiego, rozpoczętą jeszcze przez biskupa Baranowskiego. W Pułtusku odnowił zamek oraz założył bursę dla ubogich studentów, jak również postawił szpital dla ubogich.
17 października 1616 przeniesiony na stolicę biskupią do Krakowa. Ingres do katedry odbył 3 czerwca 1617. Za jego rządów pojawiły się w Krakowie dwa nowe żeńskie zgromadzenia zakonne SS Dominikanek i Prezentek. Przy klasztorze Franciszkanów założył Arcybractwo Męki Pańskiej i wybudował dla niego kaplicę. W 1621 zwołał synod diecezjalny, w 1625 złożył w Stolicy Apostolskiej raport o stanie diecezji. W 1624 roku ufundował kościół - sanktuarium św. Karola Boromeusza na wzgórzu Karczówka pod Kielcami, gdzie w 1630 r. osadził zakon bernardynów.
Przeciwnik reformacji, odzyskał z rąk protestantów 37 kościołów. W katedrze wawelskiej ufundował konfesję św. Stanisława, pod którą później został pochowany. W katedrze zachował się pomnik biskupa z czarnego marmuru autorstwa Giovanni Trevano.
Zobacz też
- Ród Ostojów (Mościców)
- Mikołaj Szyszkowski
- Kościół katolicki w Polsce
- Polscy biskupi katoliccy
Bibliografia
- Antoni Julian Nowowiejski, Płock. Monografia historyczna...., Płock 1990
- PiotrP. Nitecki PiotrP., Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, HenrykH. Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455 .
- Krzysztof Rafał Prokop: Sylwetki biskupów łuckich. Biały Dunajec: Ostróg : "Wołanie z Wołynia", 2001. ISBN 83-911918-7-7.
- Marcin Szyszkowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-08-02] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Biskup Marcin Szyszkowski (1616–1630) jako twórca nabożeństwa siedmiu kościołów krakowskich
- Królewska Katedra na Wawelu
- Marcin Szyszkowski – dzieła w bibliotece Polona
- p
- d
- e
Diecezja włodzimierska 1375-1425 |
|
---|---|
Diecezja łucka 1358-1946 i od 1998 |
|
- p
- d
- e
Biskupi diecezjalni |
|
---|---|
Biskupi pomocniczy |
|
- p
- d
- e
Biskupi diecezjalni |
|
---|---|
Biskupi pomocniczy |
|
- PWN: 3983877