Massimo Barbolini
![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 29 sierpnia 1964 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pozycja | I trener | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d3/20130905_Volleyball_EM_2013_by_Olaf_Kosinsky_%2847_von_74%29.jpg/220px-20130905_Volleyball_EM_2013_by_Olaf_Kosinsky_%2847_von_74%29.jpg)
Massimo Barbolini (ur. 29 sierpnia 1964 w Modenie) - włoski trener siatkarski.
Jego córka Valentina, również jest siatkarką[2].
Sukcesy klubowe
mężczyźni
Superpuchar Europy:
1990
Puchar Europy Mistrzów Klubowych:
1991
kobiety
1994, 1995, 1999, 2003, 2005, 2007, 2018, 2019
1996, 2006, 2016, 2019
2004
1994, 2017
1994, 1995, 2003, 2005, 2007
2018, 2019, 2024[3]
2000, 2002
Puchar CEV (1980–2007):
1997, 2005, 2007
2001, 2003
Puchar Europy Zdobywczyń Pucharów:
2000
2013
2015, 2017
2022[4]
2023[5]
Sukcesy reprezentacyjne
Przypisy
- ↑ Massimo Barbolini è il vice allenatore della nazionale italiana!. savinodelbenevolley.it. (wł.).
- ↑ Valentina Barbolini alla Bartoccini Gioielleria Perugia. tefchannel.it. (wł.).
- ↑ Włochy K: Joanna Wołosz mistrzynią Włoch!. siatka.org. (pol.).
- ↑ Trofea zostały we Włoszech. Duży zwrot akcji w finale Pucharu Challenge. sportowefakty.wp.pl. (pol.).
- ↑ CEV K: Savino Del Bene Scandicci z Pucharem, Alba Blaj bezradna. siatka.org. (pol.).
Kontrola autorytatywna (osoba):