Michał Lewicki
Kardynał prezbiter prymas Galicji i Lodomerii | |||
Kraj działania | Galicja i Lodomeria | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 16 sierpnia 1774 | ||
Data i miejsce śmierci | 14 stycznia 1858 | ||
Miejsce pochówku | Ławra Uniowska | ||
Unicki arcybiskup lwowski | |||
Okres sprawowania | 1816–1858 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 1798 | ||
Nominacja biskupia | 20 września 1813 | ||
Chirotonia biskupia | 20 września 1813 | ||
Kreacja kardynalska | 16 czerwca 1856 | ||
Odznaczenia | |||
|
Data konsekracji | 20 września 1813 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||
Współkonsekratorzy | Jan Jakub Symonowicz | ||||||||||
| |||||||||||
|
Michał Lewicki (ukr. Миха́йло Леви́цький; ur. 16 sierpnia 1774 w Łanczynie, zm. 14 stycznia 1858 w Uniowie[1]) – duchowny katolicki obrządku ukraińskiego, kardynał (kapelusz otrzymał 16 czerwca 1856 w Uniowie). Prymas Galicji i Lodomerii.
Życiorys
Urodził się w rodzinie księdza proboszcza greckokatolickiego Stefana Lewickiego herbu Rogala[2].
Ukończył teologię we Lwowie, wyświęcony w 1798. W 1808 został proboszczem parafii katedralnej. 20 września 1813 został mianowany biskupem Przemyśla obrządku ukraińskiego, 8 marca 1816 został podniesiony do rangi metropolity Lwowa, Halicza i Krzemieńca. W 1848 cesarz Franciszek Józef I nadał mu tytuł prymasa Galicji i Lodomerii. 16 czerwca 1856 został przez papieża Piusa IX mianowany kardynałem prezbiterem.
W 1843 metropolita zaproponował władzom austriackim użycie terminów urzędowych „Rutenische Sprache” i „Rutenische Nation”, co rozpatrzono pozytywnie. On również był pomysłodawcą nazwy „Rusin” (Ruthenen) na określenie galicyjskich Ukraińców[3].
Funkcję przejął po administratorze metropolii Mychajle Harasewyczu. Ostatnie lata spędził w Uniowie, rządy metropolii sprawował biskup sufragan Grzegorz Jachimowicz. Jego następcą na stolicy metropolitalnej lwowskiej obrządku ukraińskiego był Josyf Sembratowycz.
Został pochowany w Uniowie.
Zobacz też
- Zwierzchnicy Kościoła greckokatolickiego (Ukraińskiej Cerkwi greckokatolickiej)
Przypisy
- ↑ „Gazeta Lwowska”, 18 stycznia 1858.
- ↑ Перший львівський кардинал Михайло Левицький
- ↑ Marian Stolarczyk. Problem ukraiński w polityce polskich demokratów i Centralnej Rady Narodowej (do lipca 1848 r.). „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Historia”. 3 (10), s. 43, 1993. ISSN 0866-9996.
Bibliografia
- Lewiccy. W: Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 14: Lasoccy – Liwiński. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1911, s. 189.
- Dmytro Błażejowśkyj: Historical sematism of the Eparchy of Peremysl including the Apostolic Administration of Lemkivscyna (1828–1939), Lwów 1995 (ang.)
- Bolesław Łopuszański: Lewicki Michał h. Rogala (1774–1858). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XVII. Wrocław — Warszawa — Kraków : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1972, s. 233–234.
Linki zewnętrzne
- Michał Lewicki w catholic-hierarchy.org
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Metropolici – arcybiskupi kijowscy, haliccy i całej Rusi |
|
---|---|
Biskupi unickiej diecezji supraskiej[a] |
|
Metropolici cerkwi unickiej w Rosji[b] |
|
Uniccy biskupi chełmscy |
|
Metropolici haliccy – arcybiskupi lwowscy[d] |
|
Metropolici – arcybiskupi więksi lwowscy |
|
Metropolici – arcybiskupi więksi kijowsko-haliccy |
|
- [a] zwierzchnicy Kościoła unickiego pod zaborem pruskim.
- [b] arcybiskupi "prawobrzeżni" – zależni od Rosji, nieuznający mianowanych przez papieża metropolitów rezydujących we Lwowie.
- [c] przewodniczący greckounickiego kolegium w Petersburgu: likwidacja Kościoła unickiego na ziemiach zabranych, pod władzą Imperium Rosyjskiego pozostała jedynie unicka diecezja chełmska na terenie Królestwa Polskiego
- [d] zwierzchnicy grekokatolików w Galicji – zabór austriacki do 1918 r.
- PWN: 3932045