Michaił Jegorow
Michaił Jegorow, 1945 | |||
sierżant | |||
Data i miejsce urodzenia | 5 maja 1923 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 20 czerwca 1975 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1942–1947 | ||
Siły zbrojne | partyzantka radziecka | ||
Jednostki | Partyzancki Pułk „Trzynastka” (do 1944) | ||
Stanowiska | zwiadowca pułku | ||
Główne wojny i bitwy | II wojna światowa (front wschodni): | ||
Późniejsza praca | pracownik kombinatu konserwacji mleka | ||
Odznaczenia | |||
|
Michaił Aleksiejewicz Jegorow (ros. Михаи́л Алексе́евич Его́ров; ur. 5 maja 1923 we wsi Jermoszenki w obwodzie smoleńskim, zm. 20 czerwca 1975 w Diemidowie) – radziecki żołnierz, który wraz z Melitonem Kantarią[1] i Ołeksijem Berestem zawiesił Sztandar Zwycięstwa na dachu Reichstagu 1 maja 1945 roku, tuż po zdobyciu Berlina.
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Miał wykształcenie podstawowe, pracował w kołchozie. Wiosną 1942 z obawy przed wywózką na roboty do Rzeszy razem z rodziną uciekł do lasu. 5 maja został przyjęty do oddziału partyzanckiego „Trzynastka” (rozwinięty potem do pułku partyzanckiego), którym dowodził lejtnant Siergiej Griszyn[2][3].
W grudniu 1944 został powołany do służby w regularnych jednostkach Armii Czerwonej. Uczestniczył w operacji wiślańsko-odrzańskiej i berlińskiej jako zwiadowca 756 Pułku Strzelców w składzie 150 Dywizji Strzeleckiej i 3 Armii Uderzeniowej 1 Frontu Białoruskiego. Brał udział w walkach ulicznych w Berlinie, gdzie zawiesił Sztandar Zwycięstwa nad Reichstagiem[4].
Po wojnie kontynuował służbę w armii do 1947. W latach późniejszych ukończył radziecką szkołę partyjną w Smoleńsku. Pracował w kombinacie konserwacji mleka. Otrzymał honorowe obywatelstwo Smoleńska i Berlina (tego drugiego pozbawiony w 1992).
Michaił Jegorow zginął w wieku 52 lat, w wypadku samochodowym. Został pochowany na smoleńskim Skwerze Pamięci Bohaterów. W jego rodzinnym domu otwarto Muzeum Michaiła Jegorowa[5].
Odznaczenia
Związek Radziecki
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego – 8 maja 1946
- Order Lenina – 8 maja 1946
- Order Czerwonego Sztandaru – 19 maja 1945
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Order Sławy III klasy – 30 kwietnia 1945
- Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” I stopnia
- Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
- Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal „Za zdobycie Berlina”
- Medal „Weteran pracy”
- Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
Niemcy Wschodnie
- Order Zasługi dla Ojczyzny I stopnia
Przypisy
- ↑ Istnieje przypuszczenie, iż zamiast Kantarii sztandar wywieszał Grigorij Bułatow. | WacławW. Radziwinowicz WacławW., Grisza-Reichstag, któremu zabrali zwycięstwo [online], 9 maja 2009 [dostęp 2015-05-01] .
- ↑ Герой Советского Союза Гришин Сергей Владимирович, [w:] Герои страны [online], www.warheroes.ru [dostęp 2019-05-05] (ros.).
- ↑ II Wojna na Froncie Wschodnim, odc. 7 "Wojna partyzancka".
- ↑ Выдержки Из Документов [online], sorokins.chat.ru [dostęp 2019-05-05] .
- ↑ Дом-музей Егорова – Отделы и филиалы музея-заповедника – ОГБУК «Смоленский государственный музей-заповедник» [online], www.smolensk-museum.ru [dostęp 2019-05-05] (ros.).
Bibliografia
- Герой Советского Союза Егоров Михаил Алексеевич, [w:] Герои страны [online], www.warheroes.ru (ros.).