Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Inowrocławiu
| Ten artykuł od 2018-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Państwo | Polska |
---|---|
Województwo | |
Siedziba | Inowrocław |
Adres | ul. ks. Piotra Wawrzyniaka 33 |
Data założenia | 1989[1] |
Forma prawna | |
Prezes | Mariusz Kuszel |
Nr KRS | 0000166219 |
Położenie na mapie Inowrocławia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego | |
52°48′08,0″N 18°14′46,2″E/52,802222 18,246167 | |
Strona internetowa |
Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Inowrocławiu sp. z o.o. – spółka świadcząca usługi przewozowe liniami autobusowymi na terenie Inowrocławia. MPK Inowrocław jest pierwszym przedsiębiorstwem (drugim MZK Grudziądz - 7 autobusów) które posiada Elektryczno-Hybrydowe autobusy. Inowrocław jest pierwszym miastem w Polsce które ma najbardziej ekologiczny tabor komunikacji.
Historia
Początki komunikacji miejskiej w Inowrocławiu sięgają 1912 roku, kiedy po raz pierwszy na ulice miasta wyjechały tramwaje. Trasa przebiegała początkowo od Dworca PKP do Rynku, a następnie przedłużono ją do ulicy Poznańskiej oraz ulicy Św. Ducha. Nie zrealizowano planowanych linii do Solanek i do Mątew. Po 50 latach komunikacja tramwajowa w mieście przestała istnieć. Nieznane były przyczyny zamknięcia linii tramwajowej. Jedną z nich miały być liczne zapadliska powstałe po kopalni soli w Inowrocławiu, jednak prawdopodobnie stało się to na fali likwidacji sieci tramwajowych w miastach średniej wielkości i pozostawienie ich tylko w największych miastach Polski. W latach 80 i 90 ubiegłego stulecia gwałtownie zaczęła rozwijać się komunikacja autobusowa. Pierwszymi autobusami były np. Jelcze PR110. Później zaczęto uzupełniać tabor autobusami innych marek. Pojawiły się Jelcze 120M, Mercedesy O405NK, a w ostatnich latach także: Solbusy, Kapeny oraz Solarisy Urbino 10 i 12. Obecnie MPK intensywnie wymienia i unowocześnia tabor. 31 sierpnia 2015 tabor MPK zasiliło również 10 autobusów hybrydowych marki Volvo i dwa autobusy elektryczne Solarisa[2]. W listopadzie 2018 tabor zasiliło 8 pojazdów Volvo 7900 Electric Hybrid, a w styczniu 2019 8 pojazdów Volvo 7900 Electric.[3]
Nagrody i wyróżnienia
- 2011 - Certyfikat Przedsiębiorstwo Fair Play[4]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Tomasz Sibora: Historia komunikacji miejskiej cz. 3 (po 1989 r.). kujawyzachodnie.pl, 2012-08-25. [dostęp 2022-07-17].
- ↑ Autobusy na festynie - Ino-online - wiesz pierwszy w Inowrocławiu i regionie. www.ino-online.pl. [dostęp 2015-08-18].
- ↑ Nowe autobusy z wifi, kamerami i alkomatem. www.ino-online.pl. [dostęp 2019-01-31].
- ↑ Adam Markiewicz: MPK Przedsiębiorstwem Fair Play. inowroclaw.info.pl, 2011-12-20. [dostęp 2022-07-17].
Linki zewnętrzne
- Strona MPK Inowrocław sp. z o.o.
- Tabor MPK Inowrocław na stronie phototrans.pl