Mimas (księżyc)
Zdjęcie Mimasa przekazane przez sondę Cassini | |||
Planeta | Saturn | ||
---|---|---|---|
Odkrywca | William Herschel | ||
Data odkrycia | 17 września 1789 | ||
Charakterystyka orbity | |||
Półoś wielka | 185 539 km[1] | ||
Mimośród | 0,0196[1] | ||
Perycentrum | 181 900 km | ||
Apocentrum | 189 180 km | ||
Okres obiegu | 0,942 d[1] | ||
Prędkość orbitalna | 14,32 km/s | ||
Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a | 1,574°[1] | ||
Długość węzła wstępującego | 173,027°[1] | ||
Argument perycentrum | 332,499°[1] | ||
Anomalia średnia | 14,848°[1] | ||
Własności fizyczne | |||
Wymiary | 414,8 × 394,4 × 381,4 km | ||
Masa | (3,7493 ± 0,0031)×1019 kg | ||
Średnia gęstość | 1,17 g/cm³ | ||
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,0636 m/s² | ||
Prędkość ucieczki | 0,159 km/s | ||
Okres obrotu wokół własnej osi | synchroniczny | ||
Albedo | 0,962 ± 0,004 | ||
Jasność obserwowana (z Ziemi) | 12,5m | ||
Temperatura powierzchni | 64 K | ||
|
Mimas (Saturn I ) – siódmy pod względem wielkości księżyc Saturna, odkryty razem z Enceladusem w 1789 przez Williama Herschela. Jest najmniejszym znanym ciałem zdolnym utrzymać kształt bliski kulistemu (znajdującym się w równowadze hydrostatycznej) dzięki własnej grawitacji.
Odkrycie i nazwa
Mimas został odkryty wraz z Enceladusem w 1789 roku przez W. Herschela, odkrywcę Urana. Nastąpiło to 105 lat po odkryciu Tetydy i Dione. Nazwy siedmiu znanych wówczas księżyców Saturna zasugerował w 1847 syn odkrywcy, John Herschel, w publikacji Rezultaty Astronomicznych Obserwacji. Nazwa wywodzi się z mitologii greckiej. Mimas był jednym z gigantów, brał udział w gigantomachii.
Charakterystyka fizyczna
Mała gęstość Mimasa wskazuje, że jest księżycem lodowym, składającym się głównie z lodu wodnego z niewielką domieszką skał. Powierzchnia pokryta jest kraterami uderzeniowymi, z których największy – Herschel – ma średnicę 130 km, ponad 1/3 średnicy Mimasa, z sześciokilometrowej wysokości wzniesieniem centralnym. Pozostałe kratery mają rozmiary rzędu 40 km, z wyjątkiem rejonów bieguna południowego, gdzie zazwyczaj nie przekraczają 20 km.
Mimas krąży stosunkowo blisko Saturna, w obszarze pierścieni. Jest odpowiedzialny za istnienie Przerwy Cassiniego pomiędzy pierścieniami A i B. Ciała krążące na wewnętrznym skraju przerwy znajdują się w rezonansie 2:1 z Mimasem, a te, które znalazły się w obszarze przerwy, są z niej usuwane.
Badania Mimasa
- 1980 – Voyager 1 (pierwsze zdjęcia)
- 16 stycznia 2005 – przelot sondy Cassini w odległości 213 000 km
- 2 sierpnia 2005 – przelot sondy Cassini w odległości 48 842 km[2]
- 13 lutego 2010 – przelot sondy Cassini w odległości 9520 km[2]
Ciekawostka
Ogromny krater Herschel na północnej półkuli sprawia, że Mimas przypomina z wyglądu Gwiazdę Śmierci (stację kosmiczną, zdolną niszczyć całe planety) z filmu Gwiezdne Wojny[3]. Pierwsze dokładne zdjęcia Mimasa ujrzały światło dzienne dopiero trzy lata po premierze filmu.[4]
Zobacz też
- ukształtowanie powierzchni Mimasa
- chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- księżyce Saturna – zestawienie podstawowych danych
- największe księżyce Saturna: Tytan, Rea, Japet, Dione, Tetyda i Enceladus
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2011-12-14. [dostęp 2012-08-05]. (ang.).
- ↑ a b Cassini. [w:] Loty kosmiczne [on-line]. [dostęp 2016-02-06].
- ↑ Tiny Moon is No Space Station. [w:] Astrobiology Magazine [on-line]. 2004-07-27. [dostęp 2012-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
- ↑ Kelly Young: Saturn's moon is Death Star's twin. New Scientist, 2005-02-11. [dostęp 2020-04-16]. Cytat: Saturn's diminutive moon, Mimas, poses as the Death Star – the planet-destroying space station from the movie Star Wars – in an image recently captured by NASA's Cassini spacecraft. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Mimas. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-21)].
- Mimas. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26]. (ang.).
- p
- d
- e
Księżyce pasterskie (6) |
|
---|---|
Księżyce koorbitalne (2) |
|
Pierścień G (1) |
|
Alkyonidy (3) |
|
Duże wewnętrzne (4) z księżycami trojańskimi (4) |
|
Duże zewnętrzne (4) |
|
Grupa inuicka (15) |
|
Grupa nordycka (100) |
|
Grupa galijska (7) |
|
- Lista jest posortowana według odległości od Saturna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione. Nazwy tymczasowe opisano kursywą.
- p
- d
- e
Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Planety karłowate | |||||||||||||||||
Małe ciała Układu Słonecznego |
|
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na
- Britannica: place/Mimas
- SNL: Mimas
- Catalana: 0042566
- DSDE: Mimas
- Hrvatska enciklopedija: 68438