Mury obronne w Złotoryi
nr rej. A/2687/1221 z 17.12.1964[1] | |||
fragment muru obronnego przy ul. Pocztowej i Klasztornej | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | Złotoryja | ||
Ukończenie budowy | XIV w. | ||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |||
Położenie na mapie Polski | |||
51,122656°N 15,918528°E/51,122656 15,918528 | |||
|
Mury obronne w Złotoryi – ciąg murów obronnych z kamienia został wzniesiony w XIV wieku na miejscu wcześniejszych obwarowań drewniano – ziemnych z XIII stulecia. W początkach XV wieku wzniesiono dodatkowy zewnętrzny pierścień murów oraz wzmocniono baszty łupinowe i dwie bramy: Dolną czyli Legnicką i Górną zwaną Kowalską, nieco później przebito furty Wilczą i Solną. Główne bramy chronione były przez wieże przybramne. W latach 1822–23 zawaliły się założenia bramne, zastąpiono je wówczas drewnianymi furtami. Niszczejącą fortyfikację zaczęto rozbierać. Zezwolenie na rozebranie murów miejskich mieszczanie złotoryjscy uzyskali dopiero w 1863 r. W ostatniej ćwierci wieku XIX podjęto działania mające na celu ochronę murów miejskich. W okresie powojennym sukcesywnie przeprowadzano prace rewaloryzacyjne przy umocnieniach miejskich. Prace zabezpieczająco-porządkowe południowo-wschodniego odcinka murów przeprowadzono w 1964 r.: wzmocniono koronę, uzupełniono istniejące wyrwy oraz uporządkowano otaczający je teren. Obecnie w zachowany odcinek murów u wylotu ulic Staromiejskiej i M. Konopnickiej wmurowano detale architektoniczne z rozbieranych domów mieszczańskich, m.in. archiwoltę portalu z datą 1591 i gmerkiem mieszczańskim[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024, s. 277 [dostęp 2016-08-22] .
- ↑ Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 473. ISBN 83-213-4366-X.
Linki zewnętrzne
- Mury i baszty obronne na portalu polska-org.pl
- Złotoryja – miejskie mury obronne na portalu medievalheritage.eu