Ołowiana osłona radiologiczna : Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

Ołowiana osłona radiologiczna

Ten artykuł od 2009-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ołowiana osłona radiologiczna to obudowa składająca się z cegieł wykonanych z ołowiu. Osłony tego typu są przykładem ekranu ołowianego i używa się ich do przechowywania niewielkich ilości próbek promieniotwórczych.
Stosowane są podczas testów i badań nad reakcjami jądrowymi. Osłony mogą być wykorzystane jako pojemniki do składowania radioaktywnych izotopów lub jako ekran chroniący ludzi przed promieniowaniem. W celu umożliwienia obserwacji podczas eksperymentów, osłony mogą zawierać okna wykonane ze szkła ołowiowego.
Typowa osłona radiologiczna waży około 10 kilogramów. Takie osłony mogą być wykonane z setek cegieł i mogą ważyć tysiące kilogramów, w związku z tym podłoga musi być przystosowana do zniesienia takiego ciężaru.
Zaleca się, aby budynek, w którym mają być przechowywane osłony, posiadał fundamenty wykonane z płyt betonowych. W przypadku, gdy osłona nie jest położona bezpośrednio na podłogę, będzie potrzebna silna struktura podpierająca.