Osiedle Wieża

Osiedle Wieża

Widok na osiedle z powietrza, od południowego zachodu
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miasto	Warszawa
Dzielnica	Włochy
Data budowy	1997–2000
Architekt	Juliusz Marcinowski, Dorota Krawczak, Katarzyna Pawłowska
Położenie na mapie Warszawy Osiedle Wieża
Położenie na mapie Polski Osiedle Wieża
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Osiedle Wieża
52°11′26″N 20°58′03″E/52,190556 20,967500
Multimedia w Wikimedia Commons

Osiedle Wieża – osiedle mieszkaniowe w dzielnicy Włochy w Warszawie.

Osiedle Wieża znajduje się w stołecznej dzielnicy Włochy, na obszarze Miejskiego Systemu Informacji Okęcie^[1][2]. Jest usytuowane między ulicami Radarową a Lechicką, w pobliżu terenów sportowych klubu Okęcie Warszawa^[2]. Budynki mieszczą się pod adresami: ul. Lechicka 1, 1A, 3, 3A, 3B, 5, 5A, 5B, 5C, 7, 9, 11, 13, 15 oraz ul. Radarowa 9, 11, 13, 15 i 17^[2].

Osiedle zostało wybudowane w latach 1997–2000 według projektu pracowni Projekt Sp. z o.o. (próżniejsze Studio Architekt – Juliusz Marcinowski)^[3][4][5]. Głównymi architektami byli Juliusz Marcinowski, Dorota Krawczak i Katarzyna Pawłowska^[3]. Projekt powstał w 1997^[6]. Wybudowano łącznie ponad 300 mieszkań i lokali usługowych na terenie o powierzchni ok. 34 tys. m¹^[7][8]. Zaplanowano także 200 miejsc w dwóch garażach podziemnych oraz miejsca postojowe naziemne^[7]. Inwestorem była powstała w 1995 roku spółdzielnia pracowników Przedsiębiorstwa Państwowego „Porty Lotnicze” o nazwie Spółdzielnia Budowlano-Mieszkaniowa „Radarowa”^[3][5][7]. Generalnym wykonawcą było przedsiębiorstwo Exbud Warszawa S.A.^[5] Użyto m.in. technologii dostarczanej przez Ytong^[8].

Osiedle tworzy niewysoka zabudowa mieszkaniowa rozmieszczona na obrzeżach działki, która tworzy wewnętrzny dziedziniec z zielenią i przestrzeniami wspólnymi, uzupełniony wolnostojącymi budynkami^[6]. Wysokie, mansardowe dachy kryte są czerwoną, ceramiczną dachówką^[6][3]. Gzymsy są wydatne, występują także podcienie^[3]. Elewacje są mocno rozczłonkowane a balkony bogato udekorowane^[6] – występuję przenikanie się różnorodnych form architektonicznych, ale utrzymanych w spójnej stylistyce^[3]. Zespół mieszkaniowy jest ogrodzony^[3]. Po obu stronach głównego wjazdu umieszczono dwa niewielkie budynki^[3]. Niektóre budynki zwieńczone są wieżyczkami^[6]. Najbardziej wydatna i najwyższa z nich znajduje się na budynku z rozbudowanym portalem przy skrzyżowaniu Radarowej z Lechicką – ta część, przypominająca ratusz, pełni funkcje biurowe^[6][3]. Przez pewien czas mieścił się tu warszawski oddział Urzędu Dozoru Technicznego^[6]. Na osiedlu znajdują się także lokale handlowo-usługowe^[6].

Osiedle zostało ujęte w książce Aleksandry Stępień-Dąbrowskiej „Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90.”, nominowanej do Nagrody Architektonicznej Prezydenta m.st. Warszawy 2022, wśród 94 wyselekcjonowanych i opisanych obiektów w Warszawie, które najpełniej ukazują styl architektoniczny, trendy i różnorodność architektoniczną tego okresu w stolicy^[3]. Autorka architekturę nazwała wrażeniową a osiedle określiła jako współczesną wariacją na temat Kolonii Profesorskiej^[3]. Zwraca uwagę na „wyjątkową przestrzenność” osiedla i walory widokowe^[3]. Z kolei Anna Cymer znajduje nawiązania do zabudowy historycznej małych miast z dominującym nad całością ratuszem^[6].