Pękawnica
Kontynent | Europa |
---|---|
Państwo | Polska |
Rzeka | |
Długość | ok. 20 km |
Źródło | |
Miejsce | Tarnówczyn |
Wysokość | ok. 107 m n.p.m. |
Ujście | |
Recypient | Gwda |
Miejsce | okolice Krępska i Dobrzycy |
Wysokość | 66 m n.p.m. |
brak współrzędnych |
Pękawnica (pot. Pankawa) – niewielka rzeka[1] w województwie wielkopolskim, lewy dopływ Gwdy.
Wypływa nieopodal wsi Tarnówczyn, niedługo potem przekształca się w Kanał Sokoleński. Dopiero w środkowym biegu, gdy wpływa do lasów Puszczy nad Gwdą przybiera właściwie charakter rzeki. W dolnej części płynie głębszym korytem, przybierając postać potoku górskiego. Następnie przekracza drogę krajową nr 11 i wpada do Gwdy dwiema odnogami w okolicach wsi Krępsko i Dobrzyca.
Do 1945 r. poprzednią niemiecką nazwą rzeki było Pankawnitz[2]. W publikacji z 1926 r. przedstawiono polską nazwę Pękawnica[3]. W 1955 r. ustalono urzędowo polską nazwę Pękawnica[4].
Zobacz też
- Rzeki Polski
Przypisy
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 205, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ Arkusz 2766 Lebehnke. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Reichsamt für Landesaufnahme, 1929.
- ↑ Krajna i Nakło : studja i rozprawy wydane z okazji pięćdziesięciolecia gimnazjum imienia Bolesława Krzywoustego w Nakle. Nakło; Wyrzysk: 1926. s. 8
- ↑ Zarządzenie nr 364 Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1955 r. (M.P. z 1955 r. nr 118, poz. 1571, s. 1905)