Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Główczycach

Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła

kościół parafialny
Państwo	Polska
Siedziba	Główczyce
Adres	ul. Kościuszki 9 76-220 Główczyce
Data powołania	1946[1]
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	pelplińska
Dekanat	główczycki
Kościół	Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Filie	Będziechowo, Izbica, Szczypkowice
Proboszcz	ks. Grzegorz Siwak SDB[1]
Wezwanie	Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Wspomnienie liturgiczne	Świętych Apostołów Piotra i Pawła - 29 czerwca
Położenie na mapie gminy Główczyce Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła
Położenie na mapie Polski Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła
Położenie na mapie województwa pomorskiego Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła
Położenie na mapie powiatu słupskiego Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła
54°37′15,276″N 17°22′21,540″E/54,620910 17,372650

Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Główczycach – rzymskokatolicka parafia w Główczycach. Należy do dekanatu główczyckiego diecezji pelplińskiej. Prowadzą ją salezjanie.

Erygowana w 1946 roku^[1].

Przed wprowadzeniem chrześcijaństwa w miejscu kościoła w Główczycach istniał ośrodek kultu pogańskiego. Pierwszą świątynię zbudowano tu w XI wieku, a wieżę kościelną w 1062. W 1595 od parafii odłączono wieś Pobłocie (przyłączono do Cecenowa), a przyłączono Izbicę. Wzmiankowany w 1577 kościół spłonął w 1662. Odbudowano go, a w 1699 wystawiono nową wieżę kościelną^[1]. Do głównej nawy w latach 1745–1749 dobudowano nawy boczne^[2].

W 1773 społeczność Główczyc wypędziła pastora Petrusa Schimańskiego, który chciał wprowadzić kazania w języku niemieckim^[1]. W 1829 w mszach w języku kaszubskim brało udział 2/3 mieszkańców wsi, w 1835 – 1/3^[2], zaś w 1886 nabożeństwa i kazania po kaszubsku zlikwidowano^[1].

W 1889 kościół parafialny spłonął z całym niemal wyposażeniem. Zachował się tylko puchar z 1712, dzbanek z 1729 i srebrny talerz z ornamentem^[2].

Współczesny kościół został zbudowany w 1881 na miejscu poprzedniego. Fundatorami świątyni byli Putkamerowie, właściciele wsi. Świątyni nadano wezwanie św. Apostołów Piotra i Pawła^[1]. Urząd proboszczów sprawowali ewangelicy, była to bowiem parafia luterańska^[3].

W 1912 do parafii należały wspólnoty w Główczycach i Izbicy^[2].

W drugiej połowie XIX wieku powstał budynek plebanii. Postawiono go częściowo z cegły, częściowo z muru pruskiego^[3]. W tym czasie powstał przykościelny cmentarz. Współcześnie ma formę lapidarium z kamiennym pomnikiem z 1999 ku pamięci zmarłych^[4].

W 1940 w skład wchodziło 13 wsi. Parafia liczyła 6228 osób zgromadzonych we Wspólnocie Kościelnej w Izbicy oraz wspólnotach lokalnych w Wielkiej Wsi, Klęcinie, Równie, Rumsku, Rzuszczach, Skórzynie, Wykosowie, Warblinie, Siodłoniach, Cieminie, Szczypkowicach. Część parafian mieszkała w okolicach jeziora Łebsko w powiecie lęborskim^[2].

Po zajęciu powiatu słupskiego przez wojska radzieckie (1945), mimo że Kościół ewangelicki w regionie przestał funkcjonować, w Główczycach działalność duszpasterską nadal prowadził superintendent Johannes Bartel. Dłużej działali luterańscy lektorzy. Następnie kościół stanowił filiał Ewangelicko-Augsburskiej Parafii pw. Św. Krzyża w Słupsku. Pracowali tu duszpasterze ze Słupska^[3].

Po przejęciu przez katolików parafią od maja 1946 do grudnia 1949 administrowali dwaj oblaci. W 1950 oficjalnie objęli kościół parafialny w Główczycach oraz kościoły filialne. Zastępczo parafią administrował ks. Wojciech Malinowski – proboszcz parafii Zagórzyca. W lutym 1950 pracę duszpasterską w Główczycach podjął jezuita o. Stanisław Mirek, po trzech tygodniach został aresztowany za działalność w Armii Krajowej^[1][3]. Kiedy w 1950 ks. Z. Kęsy przejął roku kościół parafialny oraz przynależny parafii od 1945 kościół filialny pw. św. Józefa w Izbicy, obiekty były dostosowane do sprawowania katolickich nabożeństw^[3].

W 1950 posługę duszpasterską przejęli salezjanie. Liczba wiernych wynosiła wówczas 1917, a w 1959 – 2327 osób^[1]. W latach 1946–1947 na teren parafii sprowadzili się osadnicy z zachodniej części Kurpi Zielonych, z Północnego Mazowsza, Kieleckiego, Poznańskiego, Wileńszczyzny, Kaszub, Wołynia, Lwowskiego, Kujaw i Bieszczad^[5].

Pierwotnie do parafii Główczyce należały miejscowości, które znalazły się później w obrębie wydzielonych z niej parafii Stowięcino i Cecenowo^[1].

W 1977 erygowano salezjański dom zakonny^[6]. Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku przy plebanii wystawiono obiekty przeznaczone na rekolekcje Ruchu Światło-Życie. Po transformacji polityczno-ustrojowej w Polsce, staraniem duszpasterzy z Główczyc, powstały nowe kościoły filialne: w Będziechowie i w Szczypkowicach^[3].

W pobliżu kościoła stoi figura Maryi, którą wyeksponowano na kamiennym postumencie wykonanym z zachowanych elementów pomnika poświęconego mieszkańcom Główczyc poległym w I wojnie światowej. Pierwotnie stała tu figura żołnierza ze sztandarem. Nie zachowały tablice z inskrypcjami^[7][8].

Z parafii pochodzi trzech kapłanów: ks. Henryk Łącki SDB, ks. Piotr Pączkowski SDB i ks. Damian Okroj SDB^[1].

• Św. Józefa – Izbica
• MB Wspomożenia Wiernych – Będziechowo
• Najświętszego Serca Pana Jezusa – Szczypkowice^[1]

• Będziechowo
• Borek Skórzyński
• Ciemino
• Dochowo
• Dochówko
• Gać
• Gorzysław
• Izbica
• Klęcinko
• Klęcino
• Równo
• Rumsko
• Rzuski Las
• Rzuszcze
• Siodłonie
• Skórzyno
• Szczypkowice
• Święcino
• Warblino
• Wielka Wieś
• Wykosowo
• Zagórne
• Zgierz^[1]

• 

  ks. Józef Gołąbek (1946–?)
• ks. Piotr Purgoła (?–1949)
• ks. Stanisław Mirek (1950)
• ks. Zygmunt Kęsy SDB (1950–1959)
• ks. Józef Walawski SDB (1959–1966)
• ks. Hieronim Pixa SDB (1966)
• ks. Jan Bujalski SDB (1966–1970)
• ks. Jan Laśkiewicz SDB (1970–1976)
• ks. Ignacy Czarnota SDB (1976–1983)
• ks. Franciszek Warniewski SDB (1983–1984)
• ks. Gustaw Zając SDB (1984–1991)
• ks. Lesław Głuchowski SDB (1991–2000)
• ks. Jacek Jaszewski SDB (2000–2006)
• ks. Tadeusz Stromski SDB (2006–2014)
• ks. Grzegorz Stępniak SDB (2014–2023)
• ks. Grzegorz Siwak SDB (2023–)^[1]

• Strona internetowa parafii