Peperomia magnoliolistna
Typowa forma gatunku | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | magnoliopodobne | ||
Rząd | pieprzowce | ||
Rodzina | pieprzowate | ||
Rodzaj | peperomia | ||
Gatunek | Peperomia magnoliolistna | ||
Nazwa systematyczna | |||
Peperomia magnoliifolia (Jacq.) A.Dietr. Sp. Pl., ed. 6. 1: 153. 1831 | |||
|
Peperomia magnoliolistna (Peperomia magnoliifolia) – gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych. Pochodzi z Ameryki Środkowej[3]. W Polsce jest uprawiany jako ozdobna roślina pokojowa.
Morfologia
Jest krzaczastą byliną o wysokości ok. 25 cm. Ma pojedyncze, szerokoeliptyczne, mięsiste, gładkie liście o długości do 10 cm. Są one grube, błyszczące, wyrastają na mięsistych ogonkach i są głównym walorem ozdobnym tej rośliny. Istnieją też kultywary o innych barwach liści, np. u `Variegata` liście są zielone z kremowym obrzeżeniem. Mało atrakcyjne, bardzo drobne kwiaty zebrane są w długi, cienki i zbity kłos.
Uprawa
Roślina niezawodna i łatwa do uprawy w warunkach mieszkaniowych.
- Podłoże. Najlepsza jest próchniczna ziemia kwiatowa na podłożu z torfu.
- Wilgotność. Wymaga dużej wilgotności powietrza, szczególnie gdy jest ciepło, jednakże jest bardzo wrażliwa na nadmierne podlewanie powodujące gnicie jej korzeni. Podlewa się ją rzadko; w lecie raz na tydzień, zimą co 14–18 dni, koniecznie wodą bezwapienną. Można ustawić jej doniczkę na podkładzie ze stale wilgotnego torfu, w zimie lepiej przetrzymywać ją w kuchni, gdzie jest bardziej wilgotno.
- Oświetlenie. Nie musi natomiast stać w pełnym słońcu, w swoim naturalnym środowisku bowiem rośnie pod drzewami. Bezpośrednie światło powoduje odbarwianie jej liści, wystarczy jej średnie oświetlenie. Natomiast zimą, gdy w naszej szerokości geograficznej słońca jest mało, należy ją przenieść bliżej okna.
- Temperatura. W lecie nie powinna przekroczyć 24 °C, w zimie nie powinna być niższa niż 16 °C
- Rozmnażanie. Po 2 latach uprawy staje się nieładna i należy ją odnowić przez ukorzenienie nowej sadzonki. Sadzonki wykonuje się wiosną z pędu wierzchołkowego o długości ok. 2,5 cm. Po zanurzeniu w ukorzeniaczu sadzi się je do piasku lub ziemi liściowej, przykrywa folią i trzyma w temperaturze ok. 18 °C.
- Zabiegi uprawowe. W lecie należy co 2 tygodnie nawozić płynnym nawozem wieloskładnikowym. Zakurzone liście czyści się przez ścieranie wilgotną szmatką. Nie wymaga cięcia.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).
- ↑ Miejski Ogród Botaniczny w Zabrzu. [dostęp 2010-01-20].
Bibliografia
- Dawid Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: PWR i L, 1997. ISBN 83-09-01559-3.
- Britannica: plant/Peperomia-obtusifolia
- EoL: 596642
- Flora of North America: 233500898
- GBIF: 3086476
- identyfikator iNaturalist: 166488
- IPNI: 679047-1
- ITIS: 18287
- NCBI: 352188
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2555147
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:679047-1
- identyfikator Tropicos: 25001085
- USDA PLANTS: PEMA5
- CoL: 76QZC