Piławka
Piławka k. mostu drogi nr 163, k. Wałcza | |||
Kontynent | Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | Polska | ||
Województwo | |||
Rzeka | |||
Długość | ok. 15 km | ||
Źródło | |||
Miejsce | jezioro Bytyń Mały | ||
Współrzędne | 53°17′29″N 16°17′23″E/53,291389 16,289722 | ||
Ujście | |||
Recypient | Dobrzyca | ||
Miejsce | na północny wschód od Wałcza | ||
Współrzędne | 53°18′33″N 16°29′45″E/53,309167 16,495833 | ||
Położenie na mapie powiatu wałeckiego | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |||
|
Piławka – rzeka[1] dorzecza Warty, prawy dopływ Dobrzycy, o długości ok. 15 km[potrzebny przypis].
Wypływa z jeziora Bytyń Mały w okolicach osady Pilów. Płynie na wschód, przepływa obok miejscowości Piława, gdzie również przecina drogę krajową nr 10. Dalej przepływa pod drogą wojewódzką nr 163. Na północ od Wałcza odbiera od południowego brzegu wody rzeki Żydówki. Następnie wpada do Dobrzycy.
W wyniku oceny stanu wód Piławki z 2010 r. wykonanej w punkcie przy moście drogi Kołatnik–Kłębowiec określono II klasę elementów biologicznych, elementy fizykochemiczne poniżej stanu dobrego oraz umiarkowany stan ekologiczny[2].
Do 1945 r. stosowano poprzednią nazwę niemiecką nazwę Pilow Fließ[3]. W 1949 r. ustalono urzędowo polską nazwę Piławka[4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 208, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ II Ocena stanu wód W: Stan środowiska w województwie zachodniopomorskim w roku 2010. WIOŚ Szczecin, 2012-01-04, s. 36
- ↑ Arkusz 2664 Neugolz W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Das Reichsamt für Landesaufnahme, 1934.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)
Linki zewnętrzne
- Piławka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 156 .