Pocisk nadkalibrowy

Pocisk nadkalibrowy – pocisk, którego głowica bojowa ma średnicę większą niż kaliber broni, z której jest wystrzeliwany. Pociski takie ładuje się od wylotu lufy, mocując przy pomocy nakładki na lufę, lub wprowadzając do jej wnętrza tuleję prowadzącą, stanowiącą tylną część pocisku[1][2].

Najczęściej pocisków nadkalibrowych używa się do granatników przeciwpancernych, zwłaszcza pocisków kumulacyjnych, odłamkowych i termobarycznych, a także do broni strzeleckiej (granaty nasadkowe)[1][2].

Rzadkimi przypadkami zastosowania pocisku nadkalibrowego do działa artyleryjskiego były niemiecki Stielgranate 41 z czasów II wojny światowej i amerykański, nuklearny granat M388 Davy Crockett, wystrzeliwany z działa bezodrzutowego.

  • Głowice nadkalibrowych pocisków granatnika Panzerfaust mają dużo większą średnicę od tulei prowadzącej (z prawej strony)
    Głowice nadkalibrowych pocisków granatnika Panzerfaust mają dużo większą średnicę od tulei prowadzącej (z prawej strony)
  • Karabin M14 z nadkalibrowym granatem nasadkowym M31
    Karabin M14 z nadkalibrowym granatem nasadkowym M31
  • Działo PaK 36 z pociskiem nadkalibrowym
    Działo PaK 36 z pociskiem nadkalibrowym
  • Nadkalibrowy pocisk atomowy Davy Crockett na dziale bezodrzutowym
    Nadkalibrowy pocisk atomowy Davy Crockett na dziale bezodrzutowym

Zobacz też

  • Pocisk podkalibrowy

Przypisy

  1. ↑ a b Pocisk nadkalibrowy. W: Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 162. ISBN 83-11-06699-X.
  2. ↑ a b Pocisk nadkalibrowy. W: Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 697. ISBN 83-11-07275-2.