Polonek sodu
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny | Na2Po | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa | 254,96 g/mol | ||||||||
| Wygląd | szare ciało stałe[1] | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | 106524-50-9 | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Podobne związki | |||||||||
| Inne aniony | tlenek sodu, siarczek sodu | ||||||||
| Inne kationy | polonek magnezu, polonek ołowiu(II) | ||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||
Polonek sodu, Na
2Po – nieorganiczny związek chemiczny z grupy polonków(inne języki), połączenie polonu i sodu. Formalnie może być uważany za sól nieznanego kwasu polonowodorowego[3]. Razem z innymi polonkami należy do najbardziej chemicznie stabilnych związków polonu[4]. Jak wszystkie związki polonu jest nadzwyczaj toksyczny[5].
Otrzymywanie
Związek ten został otrzymany przez ogrzewanie polonu z sodem w temp. 300–400 °C[1][3].
Struktura
Polonek sodu ma strukturę antyfluorytu[3], podobnie jak analogiczne związku sodu z pozostałymi tlenowcami – Na
2O, Na
2S, Na
2Se(inne języki) i Na
2Te(inne języki)[2][3].
Przypisy
- ↑ a b K.W.K.W. Bagnall K.W.K.W., The Chemistry of Polonium, [w:] Advances in Inorganic Chemistry and Radiochemistry, H.J.H.J. Emeléus (red.), A.G.A.G. Sharpe (red.), t. 4, New York: Academic Press, 1962, s. 197–229, DOI: 10.1016/s0065-2792(08)60268-x, ISBN 978-0-12-023604-6, OCLC 277089474 (ang.).
- ↑ a b Polonium, Harvey VernonH.V. Moyer (red.), U.S. Atomic Energy Commission, Technical Information Service Extension, 1956, s. 93 [dostęp 2022-01-03] (ang.).
- ↑ a b c d Greenwood i Earnshaw 1997 ↓, s. 766.
- ↑ Greenwood i Earnshaw 1997 ↓, s. 754.
- ↑ Greenwood i Earnshaw 1997 ↓, s. 759.
Bibliografia
- Selenium, Tellurium and Polonium, [w:] Norman N.N.N. Greenwood Norman N.N.N., AlanA. Earnshaw AlanA., Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 747–788, DOI: 10.1016/B978-0-7506-3365-9.50022-5, ISBN 0-7506-3365-4 (ang.).
