Pristimera
Pristimera indica | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | |||
Rząd | dławiszowce | ||
Rodzina | dławiszowate | ||
Rodzaj | Pristimera | ||
Nazwa systematyczna | |||
Pristimera Miers Trans. Linn. Soc. London 28: 330, 360. 8 Jun 1872[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
P. verrucosa (Kunth) Miers[3] | |||
| |||
|
Pristimera Miers – rodzaj roślin należący do rodziny dławiszowatych (Celastraceae R. Br.). Obejmuje co najmniej 26 gatunków[4] występujących naturalnie na całym świecie w strefie międzyzwrotnikowej[5].
Morfologia
- Pokrój
- Pnący krzew lub liany o nagich lub owłosionych pędach[5].
- Liście
- Naprzeciwległe, całobrzegie, ząbkowane[5].
- Kwiaty
- Zebrane w kwiatostany. Kwiaty są obupłciowe. Korona jest zrosłopłatkowa lub złożona z około 5 płatków[5].
- Owoce
- Podłużnie spłaszczone torebki o długości do 9 cm. Dojrzałe owoce mają brązową barwę. Egzokarp jest zdrewniały. Nasiona są skrzydlate i różnorodne[5][6].
Biologia i ekologia
Występuje zarówno w lasach wilgotnych jak i suchych zaroślach[5].
Systematyka
- Pozycja i podział według APWeb (2001...)
Rodzaj należący do rodziny dławiszowatych (Celastraceae R. Br.), rzędu dławiszowców (Celestrales Baskerville), należącego do kladu różowych w obrębie okrytonasiennych[2].
- Wykaz gatunków[4]
|
|
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-04-02] (ang.).
- ↑ a b Index Nominum Genericorum (ING): Pristimera. Smithsonian Institution. [dostęp 2014-11-08]. (ang.).
- ↑ a b Pristimera. The Plant List. [dostęp 2014-11-08]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Klaus Kubitzki, Jens G. Rohwer, Volker Bittrich: Flowering Plants · Dicotyledons: Magnoliid, Hamamelid and Caryophyllid Families. Springer Science & Business Media, 1993, s. 58. ISBN 978-3-662-02899-5. (ang.).
- ↑ Fernando Cornejo, John Janovec: Seeds of Amazonian Plants. Princeton University Press, 2010, s. 77. ISBN 978-1-4008-3448-8. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne (takson):