Reiyū-kai

Reiyū-kai (jap. 霊友会) – japoński nowy ruch religijny wywodzący się z tradycji buddyzmu Nichirena, powstały w latach 20. XX wieku.

Nazwa Reiyū-kai jest tłumaczona jako Stowarzyszenie Świętych Przyjaciół (ang. Numinous Friends Society) lub Stowarzyszenie Przyjaciół Duchów [Przodków] (ang. Association of Friends of the Spirits). Ruch ten kładzie bowiem nacisk na kult przodków, wierząc, że osobiste i społeczne zło, cierpienie, krzywda wynikają z nieodpowiedniego kultu duchów przodków, którzy nie byli w stanie osiągnąć stanu buddy i zamiast tego są tylko duchami strażniczymi, aż do momentu, gdy po odprawieniu odpowiednich obrzędów, będą mogły zostać wyzwolone^[1].

Ruch założył Kakutarō Kubo (1892–1944), zainspirowany naukami Mugaku Nishidy (1850–1918). Kubo twierdził, iż każdy człowiek wypełniając należycie praktyki religijne może osiągnąć stan buddy, w związku z czym Reiyū-kai nie posiada kleru i jest silnie zdecentralizowaną organizacją. Podstawę doktryny stanowi Błękitna Sutra, będąca zredagowaną przez Kubo wersją Sutry Lotosu.

Dużą wagę przywiązuje się w Reiyū-kai do kultu przodków, a podstawową praktyką religijną jest prywatna modlitwa przed domowym ołtarzykiem. W wyniku rozłamów wewnętrznych na bazie Reiyū-kai powstały liczne mniejsze wyznania, zachowujące w znacznej mierze nauki macierzystej religii.

Od czasu swego powstania ruch zanotował szybki rozwój, pod koniec II wojny światowej należało do niego już prawie milion Japończyków. W latach 70. XX wieku powstały pierwsze wspólnoty w Stanach Zjednoczonych i Europie^[2]. Obecnie Reiyū-kai liczy na całym świecie około 2,5 miliona wyznawców.

• Encyclopedia of New Religious Movements. edited by Peter B. Clarke. London: Routledge, 2006. Brak numerów stron w książce

• Strona oficjalna (global portal) (ang.)