Rodzina indeksowana

Rodzina indeksowana, układ indeksowany lub po prostu układ – zbiór elementów powiązanych z indeksami; uogólnienie pojęcia ciągu na funkcje określone na dowolnych zbiorach indeksów. Formalnie funkcja traktowana koncepcyjnie jak zbiór (zob. dalej).

Przykładowo:

  • układ liczb rzeczywistych indeksowany liczbami całkowitymi to zbiór liczb rzeczywistych, gdzie każda liczba całkowita jest powiązana z jedną liczbą rzeczywistą, bądź
  • rodzina prostych (będących zbiorami) indeksowana liczbami naturalnymi to zbiór prostych, gdzie każda liczba naturalna ma przypisaną do niej prostą.

Definicja

 Zobacz też: funkcja, dziedzina, obraz, obraz (matematyka) i przeciwobraz.

Układem lub rodziną elementów zbioru X {\displaystyle X} indeksowaną przez (o indeksach/wskaźnikach ze zbioru) I {\displaystyle I} nazywa się funkcję x : I X {\displaystyle x\colon I\to X} [1] oznaczaną symbolami { x i } i I , {\displaystyle \{x_{i}\}_{i\in I},} bądź po prostu { x i } ; {\displaystyle \{x_{i}\};} obrazy x ( i ) {\displaystyle x(i)} oznacza się zwyczajowo x i {\displaystyle x_{i}} [1].

Dowolny zbiór X {\displaystyle X} można w naturalny sposób przekształcić w rodzinę ( x ) x X {\displaystyle (x)_{x\in X}} indeksowaną elementami tego zbioru. W szczególności: gdy X = { x i } i = 1 n , {\displaystyle X=\{x_{i}\}_{i=1}^{n},} to można wyróżnić związany z tym zbiorem układ elementów ( x i ) i = x 1 x n {\displaystyle (x_{i})_{i=x_{1}}^{x_{n}}} [1].

Elementy zbioru X {\displaystyle X} same mogą być zbiorami, wówczas mówi się o rodzinach zbiorów indeksowanych przez I . {\displaystyle I.} Wtedy funkcja x : I P ( X ) {\displaystyle x\colon I\to {\mathcal {P}}(X)} odwzorowuje zbiór indeksów w zbiór potęgowy pewnego zbioru X . {\displaystyle X.}

Rodzinę/układ ( y j ) j J {\displaystyle (y_{j})_{j\in J}} nazywa się podrodziną/podukładem rodziny/układu ( x i ) i I , {\displaystyle (x_{i})_{i\in I},} gdy J I {\displaystyle J\subseteq I} oraz y j = x j {\displaystyle y_{j}=x_{j}} dla każdego j J {\displaystyle j\in J} [1].

Przykłady

Niech [ n ] {\displaystyle [n]} oznacza zbiór skończony { 1 , 2 , , n } {\displaystyle \{1,2,\dots ,n\}} ( n {\displaystyle n} oznacza dodatnią liczbę całkowitą). Wówczas:

  • para uporządkowana to układ/rodzina indeksowana o wskaźnikach ze zbioru dwuelementowego [ 2 ] = { 1 , 2 } , {\displaystyle [2]=\{1,2\},}
  • n-tka to rodzina indeksowana przez [ n ] , {\displaystyle [n],}
  • ciąg nieskończony to układ/rodzina indeksowana liczbami naturalnymi,
  • macierz typu n × m {\displaystyle n\times m} to rodzina indeksowana iloczynem kartezjańskim [ n ] × [ m ] , {\displaystyle [n]\times [m],}
  • sieć to rodzina zbiorów indeksowana przez zbiór skierowany.

Rodzina a zbiór

Funkcje „na” (surjektywne) i rodziny indeksowane są formalnie równoważne – każda funkcja f : I X {\displaystyle f\colon I\to X} zadaje rodzinę ( f ( i ) ) i I . {\displaystyle {\big (}f(i){\big )}_{i\in I}.} Ponadto rodzina indeksowana zawiera element dokładnie raz wtedy i tylko wtedy, gdy odpowiadająca jej funkcja jest różnowartościowa (iniektywna).

Ponieważ przynależność elementu do rodziny indeksowanej jest równoważna przynależności elementu do obrazu odpowiadającej jej funkcji, to w praktyce rodzinę indeksowaną niejednokrotnie traktuje się nie jako funkcję, lecz jako zbiór X := { f ( i ) : i I } , {\displaystyle X:={\big \{}f(i)\colon i\in I{\big \}},} czyli obraz f , {\displaystyle f,} w którym elementy f ( i ) = f ( j ) {\displaystyle f(i)=f(j)} dla i j {\displaystyle i\neq j} utożsamiane są z elementami zbioru X . {\displaystyle X.} Gleichgewicht obrazuje to następująco: gdy układ jest ciągiem, to podukład jest podciągiem; a gdy jest zbiorem, podukład jest podzbiorem[1].

Podejście takie może jednak prowadzić do niejasności: utożsamienie rodziny indeksowanej zbiorów z jej obrazem powoduje, że oddzielne koncepcyjnie od siebie pojęcia rodziny zbiorów (będącej synonimem „zbioru zbiorów”) i rodziny indeksowanej zbiorów są tożsame; w ten sposób zostaje utracona informacja o wielokrotnym występowaniu zbiorów, czy strukturze I . {\displaystyle I.}

Notacja wskaźnikowa

Jeżeli tylko stosowana notacja wskaźnikowa, indeksowane obiekty tworzą rodzinę. Niech dane będzie zdanie:

Wektory v 1 , , v n {\displaystyle \mathbf {v} _{1},\dots ,\mathbf {v} _{n}} liniowo niezależne.

Tutaj ( v i ) i { 1 , , n } {\displaystyle (\mathbf {v} _{i})_{i\in \{1,\dots ,n\}}} oznacza rodzinę wektorów. Wskazanie na i {\displaystyle i} -ty wektor v i {\displaystyle \mathbf {v} _{i}} ma sens wyłącznie w odniesieniu do tej rodziny, ponieważ zbiory są nieuporządkowane i nie istnieje i {\displaystyle i} -ty wektor zbioru. Co więcej liniowa niezależność definiowana jest wyłącznie jako własność zbioru; istotne jest więc, czy wektory są liniowo niezależne jako zbiór, czy jako rodzina.

Dla n = 2 {\displaystyle n=2} oraz v 1 = v 2 := [ 1 , 0 ] {\displaystyle \mathbf {v} _{1}=\mathbf {v} _{2}:=[1,0]} zbiór złożony z wyłącznie jednego elementu jest liniowo niezależny, jednak rodzina zawierająca ten sam element dwukrotnie jest liniowo zależna.

Macierze

Jeżeli tekst zawiera następujące stwierdzenie:

Macierz kwadratowa A {\displaystyle A} jest odwracalna wtedy i tylko wtedy, gdy wiersze A {\displaystyle A} są liniowo niezależne;

to podobnie jak wyżej istotne jest, że wiersze A {\displaystyle A} są liniowo niezależne jako rodzina, a nie jako zbiór. Jeśli dana jest macierz

A = [ 1 1 1 1 ] , {\displaystyle A={\begin{bmatrix}1&1\\1&1\end{bmatrix}},}

to zbiór jej wierszy składa się tylko z jednego elementu [ 1 , 1 ] , {\displaystyle [1,1],} co oznacza, że jest on liniowo niezależny – mimo wszystko macierz nie jest odwracalna; z kolei rodzina wierszy zawiera dwa elementy, które są liniowo zależne. Tak wiec zdanie jest prawdziwe, gdy odnosi się do rodziny wierszy i fałszywe, gdy odnosi się do zbioru wierszy.

Działania

Ze zbiorów indeksowanych korzysta się często do zapisu sumowania i innych, podobnych działań. Przykładowo, jeżeli ( a i ) i I {\displaystyle (a_{i})_{i\in I}} jest rodziną liczb, to sumę wszystkich tych liczb oznacza się symbolem

i I a i . {\displaystyle \sum _{i\in I}a_{i}.}

Sumę rodziny zbiorów ( A i ) i I {\displaystyle (A_{i})_{i\in I}} oznacza się analogicznie:

i I A i . {\displaystyle \bigcup _{i\in I}A_{i}.}

Podobnie ma się rzecz z przekrojami i iloczynami kartezjańskimi.

Uogólnienia

 Osobny artykuł: diagram (teoria kategorii).

Analogiczny pomysł z teorii kategorii nazywa się diagramem: diagram to funktor uogólniający rodzinę indeksowaną obiektów kategorii C , {\displaystyle \mathbf {C} ,} indeksowany przez inną kategorię J . {\displaystyle \mathbf {J} .}

Zobacz też

Literatura

  • Japońskie Towarzystwo Matematyczne, Encyclopedic Dictionary of Mathematics, wyd. II, 2 tomy, Kiyosi Itô (red.), MIT Press, Cambridge, MA, 1993; cytowane jako EDM (tom).

Przypisy

  1. a b c d e Bolesław Gleichgewicht, Algebra, Oficyna Wydawnicza GiS, Wrocław 2004, ISBN 978-83-89020-35-2; s. 86–87.