Rogožarski IK-3
Grupa pilotów jugosłowiańskich przy samolocie IK-3 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | Rogožarski | ||
Typ | |||
Konstrukcja | drewniana | ||
Załoga | 1 osoba | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1938 | ||
Lata produkcji | 1938–1939 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 12-cylindrowy silnik widlasty Avia (Hispano-Suiza) 12Ycrs | ||
Moc | 731 kW (980 KM) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 10,3 m | ||
Długość | 8 m | ||
Wysokość | 3,25 m | ||
Powierzchnia nośna | 16,6 m² | ||
Masa | |||
Własna | 2068 kg | ||
Startowa | 2630 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 527 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | na wysokość 5000 m: 7 min | ||
Pułap | 9460 m | ||
Zasięg | 785 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
* działko Hispano-Suiza typ 404 kal. 20 mm w silniku * dwa karabiny maszynowe 7,92 mm w górnej przedniej części kadłuba | |||
Rzuty | |||
|
Rogožarski IK-3 – jednomiejscowy samolot myśliwski produkcji jugosłowiańskiej z czasów II wojny światowej. Uznawany za najlepszy jugosłowiański myśliwiec tego okresu.
Historia
Maszyna IK-3, opracowana jako następca myśliwskiego górnopłatu ze skrzydłami typu M - samolotu Ikarus IK-2. Była pierwszym „nowoczesnym” myśliwcem, dolnopłatem z zakrytą kabiną i chowanym podwoziem. Prototyp powstał ze środków prywatnych inwestorów, oblatano go zaś wiosną 1938 roku. Pomimo katastrofy tej maszyny typ został skierowany do produkcji. W pierwszych 12 egzemplarzach wprowadzono znaczne zmiany w budowie owiewki kabiny i podwozia, zwiększono nieco moc silnika i wzmocniono konstrukcję kadłuba. Wszystkie maszyny dostarczono do lipca 1939 roku. Wykorzystywano je w 161. i 162. Eskadrila (51. Grupa) stacjonujących w Zemunie. Po niemieckiej napaści w kwietniu 1941 roku samoloty te odniosły pewne sukcesy, strąciwszy 11 samolotów nieprzyjaciela. Ocalałe maszyny zniszczono na lotnisku zapasowym w Weliki Radinci, by nie wpadły w ręce Niemców.
Wersje
- IK-3 – jedyna wersja samolotu z modernizacjami