Roman Hoppe
Państwo działania | Polska | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 9 października 1908 | ||
Data i miejsce śmierci | 1 lutego 1979 | ||
Profesor nauk weterynaryjnych | |||
Specjalność: położnictwo zwierząt | |||
Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | ||
Doktorat | 1937 | ||
Habilitacja | 1946 | ||
Profesura | 1954 – nadzwyczajny | ||
Polska Akademia Nauk | |||
Status | członek Komitetu Nauk Weterynaryjnych | ||
Nauczyciel akademicki | |||
uczelnia | Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego | ||
Stanowisko | dziekan Wydziału Weterynaryjnego (1958–1960) | ||
Odznaczenia | |||
|
Roman Hoppe (ur. 9 października 1908 w Gniewaniu na Podolu, zm. 1 lutego 1979 w Warszawie) – lekarz weterynarii, naukowiec, profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.
Edukacja
Ukończył gimnazjum w Tomaszowie Mazowieckim (matura 1927). W 1928 rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Rok później przeniósł się na Wydział Weterynaryjny tegoż uniwersytetu. W 1935 uzyskał dyplom lekarza weterynarii. Po studiach pracował w Katedrze Patologii i Anatomii Patologicznej jako st. asystent. Tam też (1937) doktoryzował się na podstawie pracy O zmianach histologicznych w nerkach płodu przy brucellozie bydła.
Pobyt w Przasnyszu
W latach 1937–1939 pracował w Przasnyszu jako powiatowy lekarz weterynarii. Po odbyciu kampanii wrześniowej wrócił do pracy w Przasnyszu, by w 1945 ponownie objąć stanowisko powiatowego lekarza weterynarii (do 1948).
Praca naukowa
W 1946 odbył w Warszawie przewód habilitacyjny na podstawie pracy Wpływ ułożenia głowy i szyi na kształtowanie się czaszki płodów końskich i płynące stąd wskazania dla rozwiązywania ciężkich porodów u klaczy. W 1947 uzyskał tytuł docenta położnictwa zwierząt. Prowadził z tego zakresu wykłady zlecone. W latach 1948–1953 był konsultantem Ministerstwa PGR do spraw niepłodności klaczy. W 1950 został kierownikiem Katedry Położnictwa i Patologii Rozrodu Zwierząt (od 1952 w strukturze Wydziału Weterynaryjnego SGGW). W 1954 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1965 – profesora zwyczajnego. Za swą działalność naukowo-dydaktyczną i społeczno-zawodową był wielokrotnie odznaczany i nagradzany. Jego dorobek naukowy i publicystyczny obejmuje 110 pozycji.
Działalność organizacyjna
W latach 1956–1958 był prodziekanem, a następnie w latach 1958–1960 dziekanem Wydziału Weterynaryjnego SGGW. W latach 1962–1965 pełnił funkcję prorektora ds. nauki SGGW. Był zastępcą redaktora naczelnego Życia Weterynaryjnego, a w 1955 i 1957 prezesem Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych[1]. Członek Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN.
Uhonorowanie
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Został pochowany na cmentarzu w Marysinie Wawerskim. 25 czerwca 1983 odbyła się uroczystość nadania imienia prof. dr hab. Romana Hoppe lecznicy specjalistycznej w Przasnyszu. Na ścianie budynku odsłonięto tablicę pamiątkową (w październiku 2003 przeniesioną do dawnej siedziby starostwa powiatowego). Jego imię nosi też jedna z przasnyskich ulic.
Przypisy
- ↑ JerzyJ. Kita JerzyJ., Historia Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych [online], wetcentrum.pl [dostęp 2021-12-08] .
Bibliografia
- J. From, Roman Hoppe – przasnyskie karty jego życiorysu, w: Przasnyska Oświata i Kultura w okresach Pokoju. Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej. Warszawa-Przasnysz 1988, s. 70–74;
- E. K. Prost, Wybitni Polscy Lekarze Weterynarii XX wieku w nauce i zawodzie, Lublin 2005, s. 121–123;
- K. Millak, Uczelnia Weterynaryjna w Warszawie 1840–1965, Warszawa 1965, s. 311–315.
- Biogram Romana Hoppego na stronie Muzeum Weterynarii