Ruszyca
Ruszyca, rucha – dodatkowa kara publiczna stosowana w dawnym prawie polskim za zabójstwo lub zranienie kobiety.
Karą główną za zabójstwo była w średniowieczu główszczyzna płacona rodzinie zabitego (kara prywatna). W przypadku zabójstwa kobiety, niezależnie od jej przynależności stanowej, dodatkową karą publiczną była płacona na rzecz królowej, a na Mazowszu księżnej - ruszyca.
W Koronie kara ta została zniesiona w 1448 r.
Na Mazowszu, gdzie stosowano ruszycę również za zranienie kobiety, przetrwała do XVI w., a zanikła dopiero po inkorporacji księstwa do Korony. Nakładana była wtedy już tylko za zabójstwo lub zranienie szlachcianki. W przypadku zabójstwa była równa główszczyźnie, czyli wynosiła 60 grzywien srebra.
Nazwa kary pochodziła od nazwy welonu (zasłony) używanego przez kobiety.
Bibliografia
- Juliusz Bardach, Historia państwa i prawa Polski. Tom I do połowy XV wieku, PWN, Warszawa 1964