SMS Réka
„Wildfang” – okręt bliźniaczy SMS „Réka” | |||
Klasa | niszczyciel | ||
---|---|---|---|
Typ | Huszár(inne języki) | ||
Historia | |||
Stocznia | Danubius Werft, Fiume | ||
Położenie stępki | 13 sierpnia 1908 | ||
Wodowanie | 28 kwietnia 1909 | ||
K.u.K. Kriegsmarine | |||
Wejście do służby | 31 grudnia 1909 | ||
Wycofanie ze służby | 1918 | ||
Los okrętu | złomowany 1920 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność | projektowa 389,4 t | ||
Długość | na linii wodnej: 67,1 m | ||
Szerokość | 6,3 m | ||
Zanurzenie | 1,9 m | ||
Napęd | |||
4 kotły parowe Yarrow maszyny parowe VTE 2 śruby napędowe 6 000 ihp | |||
Prędkość | 28,4 węzła | ||
Uzbrojenie | |||
1 x armata okrętowa 66 mm L/45 7 x armata okrętowa 47 mm L/44 (do 1912-13) 5 x armata okrętowa 66 mm L/30 (od 1912-13) 2 x wyrzutnia torped kal. 450 mm | |||
Załoga | 65-70 | ||
|
SMS Réka – austro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku. Dziesiąta jednostka typu Huszár(inne języki). Okręt wyposażony w cztery opalane węglem kotły parowe typu Yarrow.
„Réka” wziął udział w I bitwie w Cieśninie Otranto. 22 grudnia 1916 roku o godzinie 21:30 razem z SMS „Scharfschütze”, „Dinara” i „Velebit” zaatakowała trawlery blokujące sieciami Cieśninę Otranto. Austro-węgierskim niszczycielom udało się zmusić je do porzucenia sieci. Jak się później okazało, ocaliły w ten sposób zaplątany w nich okręt podwodny U-38[1].
Niszczyciel „Réka” przetrwał I wojnę światową i po jej zakończeniu został przekazany Francji. Złomowany w 1920 roku.
Przypisy
- ↑ Michał Gajzler: I bitwa w Cieśninie Otranto. militarium.net. [dostęp 2009-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2011)]. (pol.).
Bibliografia
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
- p
- d
- e
|