Shattuckit
Shattuckit, wielkość: 6,0×4,9×2,9 cm | |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | Cu5(SiO3)4(OH)2 | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 5,5 | ||
Przełam | nierówny | ||
Łupliwość | doskonała w dwóch kierunkach | ||
Układ krystalograficzny | |||
Gęstość minerału | 4.11 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | od jasnoniebieskiego do ciemnoniebieskiego | ||
Rysa | niebieska | ||
Połysk | matowy do jedwabistego | ||
Współczynnik załamania | (dwójłomność): nα = 1.753, nβ = 1.782, nγ = 1.815 | ||
|
Shattuckit (ang. shattuckite) – minerał z gromady krzemianów łańcuchowych. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich. Do niedawna shattuckit i plancheit były uważane za tożsame minerały[1]. Nazwa pochodzi od nazwy miejsca odkrycia - kopalni Shattuck w Bisbee (Arizona). Jest minerałem wtórnym do malachitu. Często tworzy pseudomorfozy po malachicie, kuprycie, kwarcu, dioptazie[2]. Jest minerałem o barwie od jasnoniebieskiej do ciemnoniebieskiej. Przeświecający do nieprzezroczystego. Połysk szklisty do jedwabistego. Krystalizuje się w układzie rombowym. Kryształy mają pokrój wydłużonych słupów. Łupliwość doskonała w dwóch kierunkach. Przełam nierówny. Skupienie drobnoziarniste, włókniste, rzadziej zbite. Występuje w strefie utleniania rud miedzi. Występowanie: USA - kopalnie Shattuck, Bisbee, Ajo; Zair - Katanga, Namibia - Kunene. Znaczenie głównie kolekcjonerskie. Sporadycznie używany do wyrobu biżuterii, zwykle w formie kaboszonów[3][2].
Galeria
- Shattuckit z malachitem, Kaokoveld Mine, Namibia.
- Shattuckit z malachitem, New Cornelia mine, Ajo, Arizona.
Przypisy
Bibliografia
- Nikodem Sobczak, Tomasz Sobczak: Wielka encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 331. ISBN 83-01-12493-8.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- artykuł o minerale na stronie Webmineral.com (ang.)
- artykuł o minerale na stronie Mindat.org (ang.)