Smukłonosek duży
Leptonycteris nivalis[1] | |||
(Saussure, 1860) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | nietoperze | ||
Podrząd | mroczkokształtne | ||
Nadrodzina | Noctilionoidea | ||
Rodzina | liścionosowate | ||
Podrodzina | jęzorniki | ||
Plemię | jęzorniki | ||
Rodzaj | smukłonosek | ||
Gatunek | smukłonosek duży | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
| |||
|
Smukłonosek duży[5] (Leptonycteris nivalis) – gatunek ssaka z podrodziny jęzorników (Glossophaginae) w obrębie rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego nazwał w 1860 roku szwajcarski entomolog i mineralog Henri Saussure nadając mu nazwę Ischnoglossa nivalis[2]. Holotyp pochodził z góry Pico de Orizaba, w stanie Veracruz, w Meksyku[6].
Leptonycteris nivalis przez dziesięciolecia był mylony z częściowo sympatrycznym L. yerbabuenae a wyjaśnienie tej kwestii nastąpiło dopiero pod koniec XX wieku[7][8]. Dlatego niektóre publikacje odnoszące się do L. nivalis dotyczą w rzeczywistości L. yerbabuenae[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[8].
Etymologia
- Leptonycteris: gr. λεπτος leptos „smukły, delikatny”; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos „nietoperz”[9].
- nivalis: łac. nivalis „śnieżny, śnieżno-biały”, od nix, nivis „śnieg”[10].
Zasięg występowania
Smukłonosek duży występuje w południowym Nowym Meksyku i południowo-zachodnim Teksasie (południowo-zachodnie Stany Zjednoczone) przez północny i środkowy Meksyk na południe do stanów Puebla i Oaxaca[8].
Morfologia
Długość ciała 76–85 mm, brak zewnętrznego ogona, długość ucha 17–19 mm, długość tylnej stopy 13–19 mm, długość przedramienia 53–59 mm; masa ciała 18–30 g[7]. Barwa czerwonawobrązowa do czarnawobrązowej z cynamonową lub brązową stroną brzuszną. Długi pysk. Wzór zębowy: I C P M = 30[11]. Kariotyp wynosi 2n = 32 i FN = 60[7].
Ekologia
Pożywienie
Nektar, pyłek, owoce; prawdopodobnie także wszystkie znajdowane na nich owady. Ma ostre kły, którymi może wygryzać się w owoce kaktusów.
Rozród
Prawdopodobnie rodzi się tylko 1 młode; długość ciąży nieznana.
Inne informacje
Zamieszkuje wysoko położone tereny lasów sosnowych i dębowych. Odpoczywa w dużych koloniach, czasami obejmujących ponad 10 000 nietoperzy. Odgrywa bardzo ważną rolę w zapylaniu kwiatów kaktusów.
Poziom zagrożenia
Zagrożony w wyniku utraty środowiska, szczególnie wycinania agaw oraz tępień przez człowieka.
Przypisy
- ↑ Leptonycteris nivalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b H.L.F. de Saussure. Note sur quelques mammiferes du Mexiqu. „Revue Magazin de Zoologie”. 2e Série. 12, s. 492, 1860. (fr.).
- ↑ H.J. Stains. A new bat (genus Leptonycteris) from Coahuila. „University of Kansas publications, Museum of Natural History”. 9 (10), s. 355, 1957. (ang.).
- ↑ R.R. Medellín R.R., Leptonycteris nivalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-07-09] (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 102. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Leptonycteris nivalis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-07-09].
- ↑ a b c S. Solari, R. Medellín, B. Rodríguez-Herrera, V. da Cunha Tavares, G. Garbino, M.A. Camacho, D.T. Saá, B. Lim, J. Arroyo-Cabrales, A. Rodríguez-Durán, E. Dumont, S. Burneo, L.F. A. Urioste, M. Tschapka & D. Espinosa: Family Phyllostomidae (New World Leaf-nosed Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 513–515. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 166. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 372, 1904. (ang.).
- ↑ nivalis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-07-09] (ang.).
- ↑ A.P. Hensley & K.T. Wilkins. Leptonycteris nivalis. „Mammalian Species”. 307, s. 1, 1988. DOI: 10.2307/3504229. (ang.).