Stopień Brouwera

Stopień 2. dwóch map z kuli na siebie
Przykład 4. stopnia

Stopień Brouwera lub inaczej stopień topologiczny – narzędzie pozwalające na określenie, czy dane równanie f ( x ) = y {\displaystyle f(x)=y} ma rozwiązanie. Jest jednym z niezmienników topologicznych i ma szerokie zastosowanie w nieliniowej analizie matematycznej.

Definicja dla funkcji o wartościach w n {\displaystyle n} -wymiarowej przestrzeni euklidesowej

Niech Ω R n {\displaystyle \Omega \subseteq \mathbb {R} ^{n}} będzie zbiorem otwartym i ograniczonym, a f : Ω ¯ R n {\displaystyle f\colon {\overline {\Omega }}\to \mathbb {R} ^{n}} funkcją ciągłą, gdzie Ω ¯ {\displaystyle {\overline {\Omega }}} oznacza domknięcie zbioru Ω . {\displaystyle \Omega .} Niech ponadto y f ( Ω ) . {\displaystyle y\notin f(\partial \Omega ).} Stopniem topologicznym trójki ( f , Ω , y ) {\displaystyle (f,\Omega ,y)} nazwiemy liczbę całkowitą deg ( f , Ω , y ) {\displaystyle \deg(f,\Omega ,y)} spełniającą trzy poniższe aksjomaty:

  1. deg ( i d , Ω , y ) = 1 Ω ( y ) , {\displaystyle \deg(\mathrm {id} ,\Omega ,y)=\mathbf {1} _{\Omega }(y),} gdzie 1 Ω {\displaystyle \mathbf {1} _{\Omega }} oznacza funkcję charakterystyczną zbioru Ω , {\displaystyle \Omega ,} a i d {\displaystyle \mathrm {id} } oznacza odwzorowanie identycznościowe zbioru Ω ¯ {\displaystyle {\overline {\Omega }}} (normalizacja).
  2. Jeśli Ω 1 {\displaystyle \Omega _{1}} i Ω 2 {\displaystyle \Omega _{2}} są rozłącznymi podzbiorami otwartymi zbioru Ω {\displaystyle \Omega } oraz y f ( Ω ¯ ( Ω 1 Ω 2 ) ) , {\displaystyle y\notin f({\overline {\Omega }}\setminus (\Omega _{1}\cup \Omega _{2})),} to deg ( f , Ω , y ) = deg ( f , Ω 1 , y ) + deg ( f , Ω 2 , y ) {\displaystyle \deg(f,\Omega ,y)=\deg(f,\Omega _{1},y)+\deg(f,\Omega _{2},y)} (addytywność).
  3. Jeśli h : Ω ¯ × [ 0 , 1 ] R n ,   y : [ 0 , 1 ] R n {\displaystyle h\colon {\overline {\Omega }}\times [0,1]\to \mathbb {R} ^{n},\ y\colon [0,1]\to \mathbb {R} ^{n}} są funkcjami ciągłymi, oraz dla dowolnego t {\displaystyle t} mamy y ( t ) h ( , t ) ( Ω ) , {\displaystyle y(t)\notin h(\cdot ,t)(\partial \Omega ),} to wartość deg ( h ( , t ) , Ω , y ( t ) ) {\displaystyle \deg(h(\cdot ,t),\Omega ,y(t))} nie zależy od wyboru t {\displaystyle t} (homotopijna niezmienniczość).

Można wykazać, że istnieje dokładnie jedna funkcja przyporządkowująca każdej trójce ( f , Ω , y ) {\displaystyle (f,\Omega ,y)} liczbę całkowitą deg ( f , Ω , y ) {\displaystyle \deg(f,\Omega ,y)} spełniająca powyższe warunki. Zatem definicja jest poprawna.

Własności stopnia

Stopień topologiczny Brouwera spełnia ponadto następujące własności:

  1. Jeśli deg ( f , Ω , y ) 0 , {\displaystyle \deg(f,\Omega ,y)\neq 0,} to istnieje x Ω {\displaystyle x\in \Omega } takie, że y = f ( x ) . {\displaystyle y=f(x).}
  2. Jeśli g : Ω ¯ R {\displaystyle g\colon {\overline {\Omega }}\to \mathbb {R} } oraz równość f ( x ) = g ( x ) {\displaystyle f(x)=g(x)} zachodzi dla argumentów z brzegu x Ω , {\displaystyle x\in \partial \Omega ,} to deg ( f , Ω , y ) = deg ( g , Ω , y ) . {\displaystyle \deg(f,\Omega ,y)=\deg(g,\Omega ,y).}
  3. Jeśli g : Ω ¯ R {\displaystyle g\colon {\overline {\Omega }}\to \mathbb {R} } oraz odległość f g {\displaystyle \|f-g\|} pomiędzy tymi funkcjami jest mniejsza od odległości y {\displaystyle y} od obrazu brzegu: d i s t ( y , f ( Ω ) ) , {\displaystyle \mathrm {dist} (y,f(\partial \Omega )),} to deg ( f , Ω , y ) = deg ( g , Ω , y ) . {\displaystyle \deg(f,\Omega ,y)=\deg(g,\Omega ,y).}
  4. Jeśli z R n {\displaystyle z\in \mathbb {R} ^{n}} oraz odległość punktów y z {\displaystyle \|y-z\|} jest mniejsza od odległości y {\displaystyle y} od obrazu brzegu: d i s t ( y , f ( Ω ) ) , {\displaystyle \mathrm {dist} (y,f(\partial \Omega )),} to deg ( f , Ω , y ) = deg ( f , Ω , z ) . {\displaystyle \deg(f,\Omega ,y)=\deg(f,\Omega ,z).}
  5. Jeśli φ : R n R n {\displaystyle \varphi \colon \mathbb {R} ^{n}\to \mathbb {R} ^{n}} jest homeomorfizmem, to deg ( f , Ω , y ) = deg ( φ f φ 1 , φ ( Ω ) , φ ( y ) ) . {\displaystyle \deg(f,\Omega ,y)=\deg(\varphi \circ f\circ \varphi ^{-1},\varphi (\Omega ),\varphi (y)).}
  6. Jeśli A {\displaystyle A} jest zbiorem domkniętym i y f ( A ) , {\displaystyle y\notin f(A),} to deg ( f , Ω , y ) = deg ( f , Ω A , y ) . {\displaystyle \deg(f,\Omega ,y)=\deg(f,\Omega \setminus A,y).}

Związek z indeksem Morse’a

Dla dowolnego odwzorowania liniowego, odwracalnego (izomorfizmu) A : R n R n {\displaystyle A\colon \mathbb {R} ^{n}\to \mathbb {R} ^{n}} przez m ( A ) {\displaystyle m_{-}(A)} oznacza się indeks Morse’a, tj. sumę krotności algebraicznych wszystkich ujemnych wartości własnych odwzorowania A . {\displaystyle A.} Niech Ω R n {\displaystyle \Omega \subseteq \mathbb {R} ^{n}} oznacza zbiór otwarty i ograniczony, i niech y A ( Ω ) . {\displaystyle y\notin A(\partial \Omega ).} Wtedy, jeśli y A ( Ω ) , {\displaystyle y\notin A(\Omega ),} to stopień topologiczny deg ( A , Ω , y ) {\displaystyle \deg(A,\Omega ,y)} jest równy 0, a w przeciwnym wypadku wynosi ( 1 ) m ( A ) . {\displaystyle (-1)^{m_{-}(A)}.}

Zastosowania

Stopień Brouwera często stosuje się w teorii bifurkacji równań różniczkowych, np. w dowodzie twierdzenia Krasnosielskiego o istnieniu punktów bifurkacji. W problemach nieskończenie wiele wymiarowych stosuje się odpowiednie uogólnienia stopnia Brouwera, np. stopień Leray-Schaudera.

Bibliografia

  • Jacek Gulgowski, Wacław Marzantowicz: Wstęp do analizy nieliniowej, część 1: Teoria stopnia. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2003. ISBN 97-88323213-16-1. (pol.).
Encyklopedie internetowe (niezmiennik przekształcenia):
  • DSDE: afbildningsgrad