Tadeusz Frymus

Tadeusz Frymus

Data urodzenia	21 listopada 1950
profesor nauk weterynaryjnych
Specjalność: choroby zakaźne zwierząt, epizootiologia, choroby zakaźne
Alma Mater	Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Doktorat	1980
Habilitacja	1989
Profesura	13 maja 1997
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2012-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tadeusz Witold Frymus (ur. 21 listopada 1950) – polski lekarz weterynarii, profesor doktor habilitowany nauk weterynaryjnych, specjalista chorób zakaźnych zwierząt, wykładowca Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie, w latach 1990–1996 prodziekan do spraw naukowych oraz od 1997 kierownik Katedry Epizootiologii i Kliniki Chorób Zakaźnych na tym wydziale. W 1995 r. utworzył i przez wiele lat był kierownikiem podyplomowych studiów specjalizacyjnych Choroby psów i kotów na SGGW. Członek Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu Polskiej Akademii Nauk^[1], the European Advisory Board on Cat Diseases^[2], konsultant merytoryczny Magazynu Weterynaryjnego^[3]. W latach 1981–1992 sekretarz administracyjny Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, a 1995 – 2001 przewodniczący Sekcji Epizootiologicznej tego towarzystwa.

Studia na Wydziale Weterynaryjnym SGGW-AR ukończył w 1974, po uzyskaniu dyplomu rozpoczął na nim pracę. W 1980 uzyskał stopień doktora nauk weterynaryjnych, w 1989 stopień doktora habilitowanego, a w 1997 r. tytuł profesora nauk weterynaryjnych. Odbył kilka staży naukowych w Niemczech i Włoszech, a w latach 1984–1986 był stypendystą Fundacji im. Aleksandra von Humboldta w Tieraerztliche Hochschule Hannover (RFN). Tematy jego prac naukowo-badawczych oscylują wokół chorób zakaźnych różnych gatunków zwierząt, od lat 1990. głównie psów i kotów, takich jak białaczka kotów, zespół nabytego niedoboru immunologicznego kotów, zakaźne zapalenie otrzewnej kotów, nosówka. Z tego zakresu opublikował ponad 260 artykułów, wiele w czasopismach indeksowanych w Journal Citation Reports. Wypromował 6 doktorantów^[1].

Autor podręczników: Choroby zakaźne kotów (1997), Choroby zakaźne psów (1999), Wirusowe, bakteryjne, grzybicze i prionowe choroby kotów (2005)^[4] oraz współautor m.in. Podstawy epidemiologii weterynaryjnej (2008) i Canine Infectious Diseases: Self-Assessment Color Review (2018)^[5].

Nagrody: Ministra Rolnictwa (1977), Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1981), Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1987), Ministra Edukacji Narodowej (1990), kilka nagród rektorskich za pracę dydaktyczną, naukową i organizacyjną, odznaczenie „Zasłużony dla Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych” (1992), Złoty Krzyż Zasługi (1993)^[6], Jubileuszowy Medal Pamiątkowy NSZZ „Solidarność” za aktywny udział w przemianach ustrojowych w Polsce i za zasługi dla NSZZ „Solidarność” SGGW (2005).

• Prof. dr hab. Tadeusz Witold Frymus, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-04-17] .