Tadeusz Schmidt
| Data i miejsce urodzenia | 14 listopada 1920 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 maja 1976 | ||
| Zawód | aktor, reżyser | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Tadeusz Schmidt (ur. 14 listopada 1920 w Krakowie, zm. 10 maja 1976 w Łodzi) – polski aktor i reżyser.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Władysława i Michaliny Schmidtów[1]. Przed II wojną światową statystował w teatrze i filmie Testament profesora Wilczura[2].
Podczas okupacji niemieckiej pracował jako robotnik w drukarni.
W 1946 ukończył Studio Dramatyczne przy Starym Teatrze w Krakowie. W 1947 zdał egzamin eksternistyczny ZASP dla aktorów dramatu[2].
Występował na deskach teatrów niemalże całej Polski, m.in. w Krakowie, Łodzi, Wrocławiu, Gdańsku, Bydgoszczy i Częstochowie. Zagrał m.in. Janka Szarlińskiego w Przygodzie na Mariensztacie, dyrektora stadniny Klimczaka w Karino, pana Snitkę w Panu Wołodyjowskim. Występował także w spektaklach Teatru Telewizji i słuchowiskach Teatru Polskiego Radia.
Był mężem aktorki Ewy Szumańskiej, ojcem Jacka Schmidta (ur. 1955), reżysera filmów dokumentalnych[3].
Zmarł w 1976 w Łodzi na zawał serca prowadząc samochód. Został pochowany na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi, (kwatera XI-9-5).
Teatr
- Teatr Powszechny im. Żołnierza Polskiego w Krakowie (1945–1946)
- Teatr Kameralny TUR w Krakowie (1946–1947)
- Teatr Kameralny Domu Żołnierza w Łodzi (1947–1948)
- Teatr Dramatyczny we Wrocławiu (1948–1954)
- Teatr Wybrzeże (1954–1956)
- Teatr 7.15 w Łodzi (1956–1961)
- Teatr Polski w Bydgoszczy (1961–1963)
- Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie (1963–1966)
- Teatr im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1966–1967)
- Teatr Nowy w Łodzi (od 1967 do śmierci)
Filmografia
- 1947: Ostatni etap − oficer Gestapo mówiący po francusku do Michele
- 1949: Czarci żleb − Jasiek Gazdoń
- 1953: Żołnierz zwycięstwa − mjr Bronisław Bień
- 1953: Przygoda na Mariensztacie − Janek Szarliński
- 1953: Pościg − szef powiatowego UB
- 1955: Podhale w ogniu − zbójnik Sawka
- 1955: Irena do domu! − sąsiad Krysi
- 1957: Skarb kapitana Martensa − Paweł Czernik
- 1958: Cerny prapor − Tadeusz
- 1959: Cafe pod Minogą − Witek, dowódca akcji rekwirującej karawan
- 1960: Krzyżacy − Jan Żiżka
- 1961: Świadectwo urodzenia − żandarm (cz. 2)
- 1961: Komedianty − lekarz z Nowego Sącza
- 1962: O dwóch takich, co ukradli księżyc − Zbójca Krwawa Kiszka
- 1964: Pięciu − oficer niemiecki
- 1964: Giuseppe w Warszawie − dowódca oddziału partyzanckiego
- 1964: Barwy walki − porucznik Kołacz
- 1965: Potem nastąpi cisza − generał
- 1965: Jutro Meksyk − Godlewski, kierownik ośrodka sportowego
- 1966: Powrót na ziemię − mężczyzna rozprawiający się z kapusiem
- 1966: Chudy i inni − brygadier
- 1967: Westerplatte − chorąży Jan Gryczman
- 1967: Morderca zostawia ślad − porucznik Lotar
- 1968: Stawka większa niż życie − major Horst (odc. 3 i 9)
- 1968: Ostatni po Bogu − kapitan Adam Hulewicz
- 1969: W każdą pogodę − kierowca
- 1969: Tylko umarły odpowie − strażnik Broniak
- 1969: Przygody pana Michała − Snitko
- 1969: Pan Wołodyjowski − Snitko
- 1970: Romantyczni − leśniczy
- 1970: Prawdzie w oczy − Mikołajczak
- 1970: Pierścień księżnej Anny − rycerz Powała
- 1970: Wyzwolenie − Zygmunt Berling (odc. 3)
- 1970: Legenda − wuj Julki, partyzant
- 1970: Album polski − Jan
- 1970: Akcja Brutus − kapitan Jaruga
- 1971: Gwiazda Wytrwałości − major, dowódca pułku
- 1971: Bolesław Śmiały − rajca Damrot
- 1972: Palec Boży
- 1972: Motyle − kierowca ciężarówki
- 1972: Gruby − Stefan Łazanek, ojciec Grubego
- 1973: Śledztwo − komendant posterunku w Sherwood
- 1973: Sanatorium pod Klepsydrą − oficer
- 1973: Hubal − Bania, członek oddziału Hubala
- 1974: Potop − Oskierko
- 1974: Najważniejszy dzień życia − Wojtasik, przewodniczący rady narodowej (odc. 6)
- 1974: Karino − Klimczak, dyrektor stadniny
- 1976: Zagrożenie − prokurator, oskarżyciel Gertrudy Steiner
- 1976: Karino − Klimczak, dyrektor stadniny
- 1976: Żołnierze wolności − Zygmunt Berling (cz. 2)
Dubbing
- 1969: Tamań − komendant twierdzy
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1969)
Nagrody
- Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia w dziale kinematografii za kreację aktorską bohatera filmu Czarci Żleb (1950)[4]
Przypisy
- ↑ Słownik biograficzny teatru polskiego 1900–1980, t. II, PWN Warszawa 1994.
- ↑ a b Tadeusz Schmidt, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2024-08-20] .
- ↑ Jacek Schmidt w bazie filmpolski.pl
- ↑ Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-20]. wymieniony jako Tadeusz Szmidt.
Linki zewnętrzne
- Tadeusz Schmidt w bazie filmpolski.pl
- Tadeusz Schmidt, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2024-08-20] .
- Tadeusz Schmidt w bazie IMDb (ang.)
- Tadeusz Schmidt w bazie Filmweb
- Tadeusz Schmidt na zdjęciach w bibliotece Polona
