Trygonometryczne wzory redukcyjne

Wzory redukcyjne – wzory pozwalające sprowadzić obliczanie wartości funkcji trygonometrycznych dowolnego kąta skierowanego do obliczenia wartości funkcji dla kąta ostrego, a dalej dla kąta o mierze z zakresu od 90° do 180°

W poniższych wzorach używana jest miara łukowa kąta. Korzystając z miary stopniowej należy w poniższych wzorach podstawić 180° w miejsce π.

Sinus i cosinus

sin ( α ) = sin α {\displaystyle \sin \left(-\alpha \right)=-\sin \alpha } cos ( α ) = cos α {\displaystyle \cos \left(-\alpha \right)=\cos \alpha }
sin ( π 2 α ) = cos α {\displaystyle \sin \left({\frac {\pi }{2}}-\alpha \right)=\cos \alpha } cos ( π 2 α ) = sin α {\displaystyle \cos \left({\frac {\pi }{2}}-\alpha \right)=\sin \alpha }
sin ( π 2 + α ) = cos α {\displaystyle \sin \left({\frac {\pi }{2}}+\alpha \right)=\cos \alpha } cos ( π 2 + α ) = sin α {\displaystyle \cos \left({\frac {\pi }{2}}+\alpha \right)=-\sin \alpha }
sin ( π α ) = sin α {\displaystyle \sin \left(\pi -\alpha \right)=\sin \alpha } cos ( π α ) = cos α {\displaystyle \cos \left(\pi -\alpha \right)=-\cos \alpha }
sin ( π + α ) = sin α {\displaystyle \sin \left(\pi +\alpha \right)=-\sin \alpha } cos ( π + α ) = cos α {\displaystyle \cos \left(\pi +\alpha \right)=-\cos \alpha }
sin ( 3 π 2 α ) = cos α {\displaystyle \sin \left({\frac {3\pi }{2}}-\alpha \right)=-\cos \alpha } cos ( 3 π 2 α ) = sin α {\displaystyle \cos \left({\frac {3\pi }{2}}-\alpha \right)=-\sin \alpha }
sin ( 3 π 2 + α ) = cos α {\displaystyle \sin \left({\frac {3\pi }{2}}+\alpha \right)=-\cos \alpha } cos ( 3 π 2 + α ) = sin α {\displaystyle \cos \left({\frac {3\pi }{2}}+\alpha \right)=\sin \alpha }
sin ( 2 π α ) = sin α {\displaystyle \sin \left(2\pi -\alpha \right)=-\sin \alpha } cos ( 2 π α ) = cos α {\displaystyle \cos \left(2\pi -\alpha \right)=\cos \alpha }
sin ( 2 π + α ) = sin α {\displaystyle \sin \left(2\pi +\alpha \right)=\sin \alpha } cos ( 2 π + α ) = cos α {\displaystyle \cos \left(2\pi +\alpha \right)=\cos \alpha }

Tangens i cotangens

tg ( α ) = tg   α {\displaystyle \operatorname {tg} (-\alpha )=-\operatorname {tg} \ \alpha } ctg ( α ) = ctg   α {\displaystyle \operatorname {ctg} (-\alpha )=-\operatorname {ctg} \ \alpha }
tg   ( π 2 α ) = ctg   α {\displaystyle \operatorname {tg} \ \left({\frac {\pi }{2}}-\alpha \right)=\operatorname {ctg} \ \alpha } ctg ( π 2 α ) = tg   α {\displaystyle \operatorname {ctg} \left({\frac {\pi }{2}}-\alpha \right)=\operatorname {tg} \ \alpha }
tg   ( π 2 + α ) = ctg   α {\displaystyle \operatorname {tg} \ \left({\frac {\pi }{2}}+\alpha \right)=-\operatorname {ctg} \ \alpha } ctg ( π 2 + α ) = tg   α {\displaystyle \operatorname {ctg} \left({\frac {\pi }{2}}+\alpha \right)=-\operatorname {tg} \ \alpha }
tg   ( π α ) = tg   α {\displaystyle \operatorname {tg} \ \left(\pi -\alpha \right)=-\operatorname {tg} \ \alpha } ctg ( π α ) = ctg   α {\displaystyle \operatorname {ctg} \left(\pi -\alpha \right)=-\operatorname {ctg} \ \alpha }
tg   ( π + α ) = tg   α {\displaystyle \operatorname {tg} \ \left(\pi +\alpha \right)=\operatorname {tg} \ \alpha } ctg ( π + α ) = ctg   α {\displaystyle \operatorname {ctg} \left(\pi +\alpha \right)=\operatorname {ctg} \ \alpha }

Podawanie wzorów typu tg   ( 3 π 2 + α ) = ctg α {\displaystyle \operatorname {tg} \ \left({\frac {3\pi }{2}}+\alpha \right)=-\operatorname {ctg} \alpha } nie jest potrzebne, bo okresem funkcji tangens i cotangens jest π.

Wzory redukcyjne można wywieść z symetrii wykresów odpowiednich funkcji trygonometrycznych. Mianowicie, wykres funkcji sinus jest środkowo symetryczny względem dowolnego punktu osi OX o współrzędnej postaci kπ i osiowo symetryczny względem dowolnej prostej o równaniu x = π/2 + kπ. Dla cosinusa odpowiednie symetrie wypadają dla x =π/2 + kπ oraz x = kπ. Dla tangensa i cotangensa mamy jedynie symetrie środkowe odpowiednio względem punktów x=kπ oraz x=π/2 + kπ.

Interpretacja na wykresie

Wykresy pozwalają też na wyobrażenie sobie (i szybkie odtworzenie w pamięci lub na kartce) wzorów redukcyjnych.

1. W tym celu trzeba tylko zapamiętać jak wyglądają wykresy funkcji trygonometrycznych. Następnie przekształcamy wykres tej funkcji, którą mamy obliczyć:

  • jeśli w argumencie jest ( x + α ) {\displaystyle (x+\alpha )} gdzie α {\displaystyle \alpha } jest równe np. π 2 , {\displaystyle {\frac {\pi }{2}},} π , {\displaystyle \pi ,} 3 2 π , {\displaystyle {\frac {3}{2}}\pi ,} lub 2 π , {\displaystyle 2\pi ,} to przesuwamy wykres odpowiedniej funkcji o α {\displaystyle \alpha } w lewo.
  • jeśli w argumencie jest ( x α ) {\displaystyle (x-\alpha )} to przesuwamy wykres o α {\displaystyle \alpha } w prawo.
  • jeśli w argumencie jest ( α x ) {\displaystyle (\alpha -x)} to przesuwamy wykres o α {\displaystyle \alpha } w lewo i odbijamy wykres symetrycznie względem osi OY.

2. Jeśli przed funkcją stoi minus, odbijamy wykres względem osi OX.

3. Na koniec spoglądamy na powstały wykres w miejscu, w którym przecina oś OY:

  • Jeśli przecina ją w punkcie y = 1 , {\displaystyle y=1,} to wynikiem jest cos ( x ) {\displaystyle \cos(x)}
  • Jeśli przecina ją w punkcie y = 1 , {\displaystyle y=-1,} to wynikiem jest cos ( x ) {\displaystyle -\cos(x)}
  • Jeśli przecina ją w środku układu współrzędnych i rośnie, to wynikiem jest sin ( x ) {\displaystyle \sin(x)} (gdy przekształcaliśmy sinus lub cosinus) lub tg ( x ) {\displaystyle \operatorname {tg} (x)} (gdy przekształcaliśmy tangens lub cotangens)
  • Jeśli przecina ją w środku układu współrzędnych i maleje, to wynikiem jest sin ( x ) {\displaystyle -\sin(x)} (gdy przekształcaliśmy sinus lub cosinus) lub tg ( x ) {\displaystyle -\operatorname {tg} (x)} (gdy przekształcaliśmy tangens lub cotangens)
  • Jeśli w ogóle nie przecina osi OY, a w przedziale od 0 do π {\displaystyle \pi } rośnie, to wynikiem jest ctg ( x ) {\displaystyle \operatorname {ctg} (x)}
  • Jeśli w ogóle nie przecina osi OY, a w przedziale od 0 do π {\displaystyle \pi } maleje, to wynikiem jest ctg ( x ) {\displaystyle -\operatorname {ctg} (x)}

Przykłady zastosowania

Dla odmiany użyta zostanie miara stopniowa. Należy pamiętać, że funkcje trygonometryczne są okresowe – jeżeli miara kąta przekracza 360° można wyodrębnić z niej wielokrotność 360° i przeprowadzać obliczenia dla pozostałej części.

sin 135 = sin ( 90 + 45 ) = cos 45 = 2 2 {\displaystyle \sin 135^{\circ }=\sin(90^{\circ }+45^{\circ })=\cos 45^{\circ }={\frac {\sqrt {2}}{2}}}

cos 210 = cos ( 180 + 30 ) = cos 30 = 3 2 {\displaystyle \cos 210^{\circ }=\cos(180^{\circ }+30^{\circ })=-\cos 30^{\circ }=-{\frac {\sqrt {3}}{2}}}

tg   585 = tg   ( 3 180 + 45 ) = tg   45 = 1 {\displaystyle \operatorname {tg} \ 585^{\circ }=\operatorname {tg} \ (3\cdot 180^{\circ }+45^{\circ })=\operatorname {tg} \ 45^{\circ }=1}

sin ( 1035 ) = sin 1035 = sin ( 2 360 + 315 ) = {\displaystyle \sin(-1035^{\circ })=-\sin 1035^{\circ }=-\sin(2\cdot 360^{\circ }+315^{\circ })=} sin 315 = sin ( 360 45 ) = ( sin 45 ) = 2 2 {\displaystyle -\sin 315^{\circ }=-\sin(360^{\circ }-45^{\circ })=-(-\sin 45^{\circ })={\frac {\sqrt {2}}{2}}}

W obu ostatnich przykładach pominięto okres funkcji.

Linki zewnętrzne

  • p
  • d
  • e
Trygonometria
działy
  • goniometria
  • trygonometria sferyczna
funkcje
trygonometryczne
  • sinus
  • cosinus
  • tangens
  • cotangens
  • secans
  • cosecans
tożsamości
trygonometryczne
inne twierdzenia
zagadnienia
funkcje odwrotne
cyklometryczne
  • arcus sinus
  • arcus cosinus
  • arcus tangens
  • arcus cotangens
  • arcus secans
  • arcus cosecans
powiązane pojęcia
geometryczne
algebraiczne
inne
powiązane działy
matematyki
badacze
starożytni
i średniowieczni
nowożytni
pokrewne funkcje