Turzyca kulista
Owocostan | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | ||
Rząd | wiechlinowce | ||
Rodzina | ciborowate | ||
Rodzaj | turzyca | ||
Gatunek | turzyca kulista | ||
Nazwa systematyczna | |||
Carex globularis L. Sp. Pl. 2: 976. 1753 | |||
|
Turzyca kulista (Carex globularis L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Występuje w lasach wilgotnych i na obszarach podmokłych w Azji i Europie Wschodniej. W Polsce rośnie współcześnie tylko w Puszczy Augustowskiej[3].
Morfologia
- Łodyga
- Do 45 cm wysokości.
- Liście
- Sinozielone, prawie długości łodygi, szerokości 1–2 mm.
- Kwiaty
- Zebrane w kłosy. Kłos szczytowy męski, siedzący, walcowaty i cienki, długości 2 cm. Kłosy boczne żeńskie, w liczbie 2–3, kuliste, szerokości 3–4 mm. Przysadki brunatne, zielone na grzbiecie, tępe[4].
- Owoc
- Orzeszek w pęcherzyku zielonym, jajowatym, owłosionym, żeberkowanym, z bardzo krótkim dzióbkiem[4].
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie w maju.
Zagrożenia i ochrona
Od 2014 roku gatunek jest objęty w Polsce ochroną częściową[5].
- Kategoria zagrożenia w Polsce według Polskiej Czerwonej Księgi Roślin: EN (endangered, zagrożony)[3][6].
- Kategoria zagrożenia w Polsce według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006): [E] (wymierający - krytycznie zagrożony na izolowanych stanowiskach); 2016: EN (zagrożony)[7].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-01-12] (ang.).
- ↑ a b J. Baryła, J. Kruszelnicki: Turzyca kulista. W: Polska Czerwona Księga Roślin. Kraków: 2001, s. 515-516. ISBN 83-85444-85-8.
- ↑ a b W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969.
- ↑ Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
- ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- SNL: granstarr
Identyfikatory zewnętrzne:
- EoL: 1124369
- EUNIS: 187287
- Flora of China: 200026573
- Flora of North America: 200026573
- GBIF: 2724517
- identyfikator iNaturalist: 603013
- IPNI: 299960-1
- NCBI: 140819
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-226981
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:299960-1
- identyfikator Tropicos: 9905639