Ubikacja publiczna

Ten artykuł może zawierać twórczość własną lub niezweryfikowane informacje.

Pomóż Wikipedii poprawić artykuł na podstawie weryfikowalnych źródeł.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ubikacja publiczna – typ ubikacji instalowany w średnio- i dalekobieżnych środkach transportu publicznego (pociągi, turystyczne autobusy dalekobieżne, samoloty, statki), a także w innych miejscach publicznych – kawiarniach i restauracjach, urzędach, większych domach handlowych itp., a także – jako wolnostojące obiekty na ulicach i placach miast, rzadziej wsi.

Wolno stojące ubikacje określane są najczęściej mianem szaletów miejskich. Zazwyczaj za korzystanie z tego typu obiektów pobierane są opłaty. Personel żeński odpowiedzialny za utrzymanie tych obiektów w czystości i pobieranie opłat nazywany jest często w żartobliwej formie babciami klozetowymi. Męskim, żartobliwym odpowiednikiem babci klozetowej jest „kałboj”.

Najczęściej ubikacje publiczne podzielone są na dwa pomieszczenia: dla mężczyzn, oznakowane symbolem trójkąta, i dla kobiet, oznakowane symbolem okręgu (często też – piktogramami przedstawiającymi sylwetkę mężczyzny i kobiety). W ubikacjach dla mężczyzn dodatkowo montowane są pisuary.

Jednym z typów ubikacji publicznych są ubikacje przewoźne, które ustawia się najczęściej w miejscach, gdzie odbywają się imprezy masowe. W Polsce jedną z bardziej popularnych tego typu ubikacji jest toi toi. Istnieją dwa rodzaje ubikacji toi toi: zwykłe oraz specjalne - przeznaczone dla osób niepełnosprawnych (wyposażone w poręcze przy ścianach oraz płaską podłogę^[1]).

Zobacz multimedia związane z tematem: Ubikacja publiczna

• sławojka
• ubikacja kucana
• latryna
• szalet
• muszla klozetowa
• pisuar
• bidet
• wychodek
• ubikacja
• Światowa Organizacja Toaletowa
• babcia klozetowa
• automatyczna toaleta publiczna