Układ Piaseckiego
| Ten artykuł od 2013-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Układ Piaseckiego (tandem, układ dwuwirnikowy podłużny) – układ wirników w śmigłowcu, charakteryzujący się umieszczeniem wirników w układzie tandemowym, poziomo i wzdłużnie, zamontowany jeden przy drugim, najczęściej blisko końców kadłuba. Każdy z wirników porusza się w przeciwnym kierunku. Autorem tego układu jest Frank Piasecki.
Zalety układu konstrukcji Piaseckiego:
- Duży udźwig użyteczny;
- Dobra stateczność podłużna (mniejsza niż w innych układach wrażliwość na zmianę położenia środka ciężkości).
Wady:
- Rozbudowany układ przeniesienia napędu;
- Wysoki poziom drgań wynikający z nakładania się obszarów pracy obu wirników podczas lotu do przodu;
- Słaba sterowność kierunkowa w zawisie.
Najpopularniejszym obecnie śmigłowcem w układzie tandemowym jest Boeing CH-47 Chinook.