Usnarszczyzna
| przysiółek | |||
 północny wjazd do wsi | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | hajnowski | ||
| Gmina | Narew | ||
| Strefa numeracyjna | 85 | ||
| Kod pocztowy | 17-210[2] | ||
| Tablice rejestracyjne | BHA | ||
| SIMC | 0036110[3] | ||
Położenie na mapie gminy Narew  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |||
Położenie na mapie powiatu hajnowskiego  | |||
 52°49′57″N 23°31′23″E/52,832500 23,523056[1] | |||
| |||
Usnarszczyzna, znana także jako Snarszczyna – przysiółek[4] w Polsce położony w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Narew[3][5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Historia
W 1596 roku królowa Anna nadała wójtowi wsi Kuraszewo Janowi Snarskiemu cztery włóki gruntu na północny wschód od Kuraszewa w dzierżawę. W 1616 założono tu folwark[6]. W 1638 roku Tomasz Snarski otrzymał jeszcze jedną włókę w sąsiednim uroczysku Bujakowszczyzna. Snarscy byli tylko dzierżawcami folwarku, jednak od ich nazwiska pochodzi nazwa przysiółka. Faktyczną władzę sprawowali tu administratorzy leśnictwa bielskiego[7].
Po raz pierwszy Usnarszczyzna pojawia się w zachowanych zapiskach w roku 1782[7].
Z Usnarszczyzny pochodzi Mikołaj Dawidziuk (ur. w 1944), profesor sztuk plastycznych[8][9].
Usnarsczyzna to był z kolei, niewielki ośrodek garncarski, w którym w latach 70. pracował Konstanty Ancutko (1930–1989) wywodzący się ze starego garncarskiego rodu Ancutków z pobliskiej wsi Łuka. Wśród wyrobów tego garncarza wyróżniają się głównie niewielkich rozmiarów dzbanki i różnego rodzaju garnki[10].
W 1876 roku stał tu 1 dom, zasiedlony przez 6 osób, w 1907 roku w 3 domach mieszkało 18 osób, w 1939 w 8 domach mieszkały 32 osoby, a w 2007 ludność przysiółka liczyła 12 osób[11].
Religia
Mieszkańcy przysiółka wyznania prawosławnego, należą do parafii w Łosince. Według stanu parafii z 31 grudnia 2007 roku, 12 parafian pochodziło z Usnarszczyzny[12]. Natomiast wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Narwi[13].
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 143216
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1315 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. ws. wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200, dolny PDF s. 2276)
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Sosna i Troc-Sosna 2009 ↓, s. 126.
- ↑ a b Sosna i Troc-Sosna 2009 ↓, s. 127.
- ↑ Sosna i Troc-Sosna 2009 ↓, s. 128.
- ↑ Mikołaj Dawidziuk-Iwacik – Akademia Sztuk Pięknych
- ↑ Poznan Supercomputer and Networking CenterP.S.N.C. PSNC Poznan Supercomputer and Networking CenterP.S.N.C., Ludowe dywany dwuosnowowe i ceramika Polski Północno-Wschodniej [online], 1998 [dostęp 2017-06-25] (ang.).
- ↑ Sosna i Troc-Sosna 2009 ↓, s. 129.
- ↑ Sosna i Troc-Sosna 2009 ↓, s. 221.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Bibliografia
- Grzegorz Sosna, Antonina Troc-Sosna: Łosinka – Parafia na skraju Puszczy Ladzkiej. pod red. Doroteusza Fionika. Bielsk Podlaski – Ryboły: Stowarzyszenie Muzeum Małej Ojczyzny w Studziwodach, 2009, s. 126-129. ISBN 978-83-925074-8-2.
- p
- d
- e
Gmina Narew
- Siedziba gminy: Narew
| Wsie |
|
|---|---|
| Przysiółki |
|
| Integralne części wsi |
|
