Władysław Drecki
4 zwycięstwa | |||
kapitan pilot | |||
Data i miejsce urodzenia | 19 maja 1915 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 13 września 1943 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1936–1943 | ||
Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
Formacja | |||
Jednostki | 111 eskadra myśliwska | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Odznaczenia | |||
|
Władysław Maciej Drecki (ur. 19 maja 1915 w Słupi, zm. 13 września 1943 w Milazzo) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych, kawaler Virtuti Militari.
Życiorys
Syn Mieczysława i Janiny z domu Dulęba. Egzamin maturalny zdał w gimnazjum Kielcach i w 1936 r. został skierowany na kurs unitarny w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. W 1937 r. rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Lotnictwa[1]. Szkołę ukończył w 1939 r. z 149. lokatą[2]. Został skierowany na kurs wyższego pilotażu w Ułężu, który ukończył w czerwcu. Został przydzielony do 111 eskadry myśliwskiej[3].
Z chwilą wybuchu II wojny światowej walczył w składzie Brygady Pościgowej[4]. 4 września trzykrotnie startował do walki. Nad Kampinosem, w starciu z Ju 87, został ranny w rękę i nogę, ale zdołał powrócić na macierzyste lotnisko w Zaborowie[5][6]. Przy lądowaniu rozbił swojego P.11c (nr ser. 8.46)[7]. Został przetransportowany do szpitala w Warszawie[8], 6 września został ewakuowany do Chełma. 16 września połączył się z eskadrą i przekroczył granicę z Rumunią w Śniatyniu[9]. W wojnie obronnej wykonał dziesięć lotów bojowych[10], za udział w walkach został odznaczony Krzyżem Walecznych[11].
W październiku przedostał się do Francji, został skierowany do stacji zbornej lotnictwa polskiego w Salon. W lutym 1940 r. został przeszkolony w lotach na myśliwcu Morane-Saulnier MS.406[9]. 5 marca znalazł się w grupie pilotów myśliwskich dowodzonej mjr. Tadeusza Halewskiego, których skierowano na szkolenie do Cazaux[12]. W czasie szkolenia przeżył katastrofę podczas lądowania na samolocie Bloch MB.200, z której wyszedł bez obrażeń[13].
Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych. Otrzymał numer służbowy RAF P-0213[14]. Został skierowany na przeszkolenie do Central Flying School w Upavon, a następnie do 6 Operational Training Unit w Sutton Bridge. Po ukończeniu szkolenia został przydzielony do 317 dywizjonu myśliwskiego. Na kilka dni powrócił do OTU w celu przeszkolenia się na samoloty myśliwskie Hawker Hurricane. Po tym szkoleniu powrócił do 317 dm. 17 marca 1941 r. wszedł w skład 303 dywizjonu myśliwskiego. W jego składzie, 28 czerwca, podczas operacji Circus 26, odniósł swe pierwsze zwycięstwo i zestrzelił dwa myśliwce Messerschmitt Bf 109[15]. Po walce, z powodu braku paliwa, wyskoczył na spadochronie nad kanałem La Manche, ale został wyłowiony przez służby ratunkowe RAF[16]. 21 sierpnia został przeniesiony do 306 dywizjonu myśliwskiego[17]. Kolejna zmiana przydziału nastąpiła w lutym 1942 r. kiedy to został przeniesiony do znanego mu już z wcześniejszej służby dywizjonu 317. W nim ukończył swą pierwszą turę lotów bojowych[18].
Podczas przerwy operacyjnej latał jako instruktor do 15 grudnia w 58 Operational Training Unit w Grangemouth. Do latania bojowego powrócił w składzie dywizjonu 315, gdzie służył do 20 lutego 1943 r. Zgłosił się do służby w Polskim Zespole Myśliwskim (Polish Fighting Team), 6 marca dotarł do Kairu[19]. 20 kwietnia wziął udział w locie bojowym, podczas którego celnie ostrzelał i zapalił Bf 109. Po chwili skutecznie zaatakował kolejnego Messerschmitta, w którego trafił serią pocisków. Sam został ostrzelany, jego Spitfire zapalił się, ale pilot zdołał zdusić płomień i powrócił na lotnisko. Po walce zgłosił pewne i prawdopodobne zestrzelenie Bf 109, ale uznano mu jedynie zestrzelenie pewne i uszkodzenie nieprzyjacielskiej maszyny[20].
1 marca został awansowany na angielski stopień Flight Lieutenanta, podczas służby w PFT został po raz drugi i trzeci odznaczony Krzyżem Walecznych[21]. W czasie służby w Polskim Zespole Myśliwskim wykonał 35 lotów bojowych[22] i 12 lotów nieoperacyjnych[23]. Po zakończeniu działań bojowych wyraził chęć służby w angielskich dywizjonach operujących na Bliskim Wschodzie. Otrzymał przydział do 601. dywizjonu myśliwskiego, ale najpierw został skierowany na siedmiodniowy urlop, który spędził w Kairze[24]. Po wypoczynku został przeniesiony na Maltę[25]. 8 sierpnia został przydzielony do 152 dywizjonu myśliwskiego, gdzie objął dowództwo nad eskadrą "B"[26].
1 września został awansowany na polski stopień kapitana. 11 września w rejonie Motta Montecorvino zestrzelił Messerschmitta Bf 109. 13 września zginął w katastrofie podczas startu z lotniska w Milazzo do lotu na osłonę alianckich wojsk lądujących pod Salerno. W jego Spitfire Mk. IX (nr ser. ED112, znaki UM-U) pękła opona, samolot zderzył się z inną maszyną stojącą obok pasa i doszło do eksplozji dodatkowego zbiornika paliwa. Został pochowany na cmentarzu polowym, w 1944 r. jego ciało ekshumowano i przeniesiono na Cmentarz Wojenny w Katanii[27].
Na liście Bajana został sklasyfikowany na 88. pozycji z trzema pewnymi zestrzeleniami i uszkodzeniem jednej maszyny nieprzyjaciela. Polska komisja nie zaliczyła mu ostatniego zwycięstwa[28].
Ordery i odznaczenia
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[29]:
- Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 8659,
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie,
- Medal Lotniczy – dwukrotnie,
- Polowa Odznaka Pilota nr 593.
Przypisy
- ↑ Pawlak 2009 ↓, s. 198.
- ↑ Dreja 1989 ↓, s. 468.
- ↑ Śliżewski, Sojda 2009 ↓, s. 45.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 19.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 26.
- ↑ Pawlak 1977 ↓, s. 143.
- ↑ Łydżba, Rogusz 2015 ↓, s. 95,133.
- ↑ Pawlak 1977 ↓, s. 228.
- ↑ a b Władysław Drecki. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2023-11-05]. (pol.).
- ↑ Łydżba, Rogusz 2015 ↓, s. 134.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 497.
- ↑ Śliżewski 2010 ↓, s. 47.
- ↑ Śliżewski 2010 ↓, s. 196.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 160.
- ↑ Zieliński 2003 ↓, s. 28.
- ↑ WŁADYSŁAW Maciej DRECKI. Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [dostęp 2023-11-06]. (pol.).
- ↑ Zieliński 2003 ↓, s. 30.
- ↑ Matusiak 2003 ↓, s. 23.
- ↑ Śliżewski, Sojda 2009 ↓, s. 46.
- ↑ Śliżewski, Sojda 2009 ↓, s. 147.
- ↑ Śliżewski, Sojda 2009 ↓, s. 188.
- ↑ Śliżewski, Sojda 2009 ↓, s. 250.
- ↑ Śliżewski, Sojda 2009 ↓, s. 183.
- ↑ Śliżewski, Sojda 2009 ↓, s. 193.
- ↑ Śliżewski, Sojda 2009 ↓, s. 201.
- ↑ Śliżewski, Sojda 2009 ↓, s. 204.
- ↑ 13.09.1943 No. 152 Squadron SpitfireIX ED112 UM-U Fl/Lt. Wladyslaw M. Drecki. Aircrew Remembered. [dostęp 2023-11-06]. (ang.).
- ↑ Lista Bajana. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2023-11-06]. (pol.).
- ↑ Drecki Władysław Maciej. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2023-11-05]. (pol.).
Bibliografia
- Alojzy Dreja: Czyż mogli dać więcej : dzieje 13 Promocji Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Londyn: Koło Koleżeńskie 13 Promocji Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, 1989. OCLC 26632221.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Łukasz Łydżba, Marek Rogusz: III/1 Dywizjon Myśliwski. Poznań: Wydawnictwo "Vesper", 2015, seria: Dywizjony myśliwskie września 1939. ISBN 978-83-7731-201-8. OCLC 909970671.
- Wojtek Matusiak: 306 Dywizjon Myśliwski Toruński. Warszawa: Bellona, 2003. ISBN 83-11-09714-3. OCLC 830534634.
- Jerzy Pawlak: Brygada Pościgowa - alarm!. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1977. OCLC 750610760.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7. OCLC 830072566.
- Jerzy Pawlak: Pamięci lotników polskich 1918-1945. Warszawa: Bellona, 1998. ISBN 83-11-08786-5. OCLC 69472829.
- Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- Grzegorz Śliżewski, Grzegorz Sojda: Cyrk Skalskiego. Przyczynek do monografii. ZP Grupa Sp. z o.o., 2009. ISBN 978-83-61529-30-9. OCLC 750993440.
- Grzegorz Śliżewski: Gorzka słodycz Francji : polscy piloci myśliwscy wiosny 1940. Warszawa ; Piekary Śląskie: ZP Wydawnictwo - ZP Grupa, 2010. ISBN 978-83-61529-42-2. OCLC 750525221.
- Józef Zieliński: 303 Dywizjon Myśliwski Warszawski im. Tadeusza Kościuszki. Warszawa: Bellona, 2003. ISBN 83-11-09630-9. OCLC 830493548.