Wacław Młodzianowski
ppłk Wacław Młodzianowski (przed 1932) | |
pułkownik artylerii | |
Data i miejsce urodzenia | 18 września 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 30 grudnia 1965 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1910–1945 |
Siły zbrojne | Armia Imperium Rosyjskiego |
Jednostki | 35 Brygada Artylerii |
Stanowiska | dowódca dywizjonu |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Wacław Młodzianowski (ur. 6 września?/18 września 1891 w Bobrujsku, zm. 30 grudnia 1965 we Wrocławiu) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Antoniego i Wandy z Rogalskich. W 1902 wstąpił do Korpusu Kadetów w Pskowie. W 1910 został słuchaczem Konstantynowskiej Szkoły Artylerii w Petersburgu. W 1912 rozpoczął służbę w 35 Brygadzie Artylerii. W 1913 awansował na porucznika, a w 1916 na kapitana. Wziął udział w I wojnie światowej. W grudniu 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji[1].
Od stycznia 1919 służył w Wojsku Polskim, gdzie w 10 pułku artylerii polowej był dowódcą II dywizjonu. Brał z nim udział w wojnie polsko-bolszewickiej[2].
Urlopowany w latach 1921–1923 studiował na Politechnice Lwowskiej, a później Warszawskiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 64. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był nadal 10 pułk artylerii polowej[3].
Od 15 sierpnia 1923 pełnił obowiązki dowódcy II dywizjonu w 24 pułku artylerii polowej w Jarosławiu. 1 sierpnia 1924 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[4]. 15 czerwca 1925 został przeniesiony do 8 pułku artylerii polowej w Płocku na stanowisko dowódcy III dywizjonu[5]. W okresie od grudnia 1926 do maja 1927 był słuchaczem kursu artyleryjskiego w Toruniu. 12 kwietnia 1927 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 2. lokatą w korpusie oficerów artylerii[6]. W maju 1927 został zastępcą dowódcy 20 pułku artylerii polowej w Prużanie[7]. W styczniu 1930 objął dowództwo 17 pułku artylerii lekkiej w Gnieźnie[8][9]. 21 grudnia 1932 awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 6. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. W kwietniu 1937 został wyznaczony na stanowisko dowódcy artylerii dywizyjnej 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach. W połowie lipca 1939 zostało mu powierzone stanowisko II dowódcy piechoty dywizyjnej 8 Dywizji Piechoty w Modlinie i zadanie zorganizowania Obszaru Warownego „Modlin”[2].
Od 1 do 9 września 1939 był dowódcą Obszaru Warownego „Modlin”, a następnie do 28 września dowodził artylerią obrony Modlina.
Po kapitulacji przebywał od października 1939 do kwietnia 1945 w niewoli niemieckiej w Oflagu II C Woldenberg, w którym w 1942 pełnił funkcję starszego obozu oraz był komendantem organizacji konspiracyjnej[2].
Powrócił do kraju w październiku 1945 i podjął pracę w okolicach Wrocławia w cukrowni Sułkowice. W lutym 1950 przeszedł na rentę. Zmarł 30 grudnia 1965 we Wrocławiu[2]. Został pochowany na Cmentarzu Osobowickim (pole 62, rz. 3 od pola 61, gr. 56)[11].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1938)[12]
- Krzyż Walecznych (1921)[13]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[14]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[15]
Przypisy
- ↑ Strzałkowski 1990 ↓, s. 794-795.
- ↑ a b c d Strzałkowski 1990 ↓, s. 795.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 190.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 30 lipca 1924 roku, s. 418.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 11 czerwca 1925 roku, s. 317.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 147.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 386.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 177, 685.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1932 roku, s. 468.
- ↑ Wyszukiwarka grobów we Wrocławiu [online], groby.cui.wroclaw.pl [dostęp 2020-12-23] .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 3 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ „Za męstwo i osobistą odwagę okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”; Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1836 z 12 lipca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1209)
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Na podstawie fotografii Plik:Wacław Młodzianowski (-1932).jpg
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych [online] [dostęp 2018-03-22] .
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Życiorysy dowódców jednostek polskich w wojnie obronnej 1939 r. W: Waldemar Strzałkowski, Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 794−795. ISBN 83-211-1096-7.
- VIAF: 8037151112594237180003
- PLWABN: 9810626092905606