Walerij Gudożnikow

Walerij Gudożnikow
Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1962
Kazań

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

184 cm

Pozycja

napastnik

Uchwyt

lewy

Walerij Wiktorowicz Gudożnikow, ros. Валерий Викторович Гудожников (ur. 3 kwietnia 1962[a] w Kazaniu) – rosyjski hokeista. Trener hokejowy.

Kariera zawodnicza

  • SK Urickogo Kazań (1979)
  • Krylja Sowietow Moskwa (1979-1982)
  • Lokomotiw Moskwa (1979-1980)
  • SK Urickogo Kazań (1982-1990)
    • SKA Leningrad (1983-1984)
  • Zwiezda Oleniogorsk (1984-1985)
  • SK Urickogo Kazań (1985-1988)
  • SKA Leningrad (1988)
  • SK Urickogo Kazań (1988-1989)
  • Iżstal Iżewsk (1989-1992)
  • Finlandia Raahe-Kiekko (1992-1993)
  • Rosja Mietałłurg Nowokuźnieck (1993-1995)
  • Rosja Tan Kazań (1993-1994)
  • Rosja Sibuda Tasztagoł (1993-1994)
  • Rosja Iżstal Iżewsk (1994-1995)
  • Rosja Nieftianik Almietjewsk (1995-1996)
  • Słowacja Dragon Preszów (1995-1996)
  • Rosja Spartak Sankt Petersburg (1996)
  • Polska BTH Bydgoszcz (1996)
  • Polska TTH Metron Toruń (1996-1997)
  • Polska BTH Bydgoszcz (1997)
  • Polska STS Sanok (1997-1998)
  • Polska Stoczniowiec Gdańsk (1998-1999)
  • Polska Cracovia (1999-2000)
  • Rosja Kristałł Elektrostal (2000)
  • Rosja HK Lipieck (2000-2001)
  • Rosja HK Woroneż (2000-2001)
  • Rosja Zapolarnik Norylsk (2000-2001)
  • Rosja Wympieł Mieżdurieczensk (2000-2001)

Hokej na lodzie uprawiał od 10 roku życia w rodzinnym Kazaniu. Wychowanek tamtejszego klubu UDO SDJuSSz Ak Bars[1][2]. W 1977 przeniósł się do Moskwy. W wieku 17 lat zadebiutował w seniorskiem zespole z Kazania. Był zawodnikiem reprezentacji ZSRR do lat 18-20. Po czterech latach gry w macierzystym klubie przeszedł do moskiewskich Krylji Sowietów, w barwach których zdobył mistrzostwo juniorskiej ZSRR. Uczestniczył w turnieju mistrzostw Europy juniorów do lat 18 w 1980 w Czechosłowacji, gdzie zdobył z kadrą złoty medal. Uzyskał tytuł mistrza sportu w 1980. W latach 80. ponownie grał w Kazaniu. W międzyczasie był zawodnikiem SKA Leningrad w okresie dwóch sezonów, w związku z odbywaniem służby wojskowej. Był kadrowiczem kadry B seniorskiej reprezentacji ZSRR.

Po okresie gry w klubach radzieckich oraz upadku ZSRR na początku lat 90. rozpoczął etap występów w zachodniej Europie. W sezonie 1992/93 grał w fińskim zespole Raahe-Kiekko i został królem strzelców. Po dwóch latach gry w Nowokuźniecku został zawodnikiem drużyny z Preszowa w sezonie 1995/96 w ekstralidze słowackiej, która została zdegradowana z rozgrywek. Wówczas zdecydował się na występy w lidze polskiej. W sezonie 1996/1997 grał w barwach TTH Metron Toruń[3][4][5] oraz BTH Bydgoszcz, w sezonie 1997/1998 w STS Sanok[6][7][8][9][10], w sezonie 1998/1999 na początku w Sanoku, następnie w Stoczniowcu Gdańsk[11][12][13][14], w sezonie 1999/2000 w Cracovii[15][16]. Po zakończeniu wyczynowego uprawiania hokeja grał w rozgrywkach amatorskich: od 2008 w lidze miasta Petersburga (drużyny Gazpromnieft' 2008-2012, Pallada 2013-2014.

Kariera trenerska

  • Słowacja RNK Preszów (2001-2005)
  • Rosja HK Pitier (2006-2010)
  • Rosja SKA 96 (2010-2011)
  • Rosja HK Forward
  • Rosja Biełyje Tigri Orenburg (2013-2014)

Po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął pracę trenera. W latach 2001–2005 pracował w słowackim Preszowie, gdzie już podczas gry w latach 90. otrzymał ofertę pracy trenerskiej. Od listopada 2013 do stycznia 2014 pełnił funkcję trenera zespołu Biełyje Tigri z Orenburga w juniorskich rozgrywkach MHL[17][18][19]. Jako trener związał się z agencją hokejową Winners. Rozpoczął także działalność szkoleniową w Austrii[20]. Podjął pracę w szkole hokejowej w Czechowie w ramach klubu Witiaź[21].

Życie prywatne

Żonaty z Nataszą, ma córkę Arinę.

Sukcesy

Reprezentacyjne
Klubowe
  • Złoty medal mistrzostw ZSRR juniorów: z Krylją Sowietow Moskwa
  • złoto Puchar Spenglera: 1979 z Krylją Sowietow Moskwa
  • Złoty medal wyższej ligi: 1988, 1989 z SK Urickogo Kazań

Uwagi

  1. ↑ Niektóre źródła podały datę urodzenia 5 maja 1963. Serwis HockeyDB wskazał dwóch hokeistów o tożsamości Walerij Gudożnikow kierując się dwoma różnymi datami urodzenia, jednak chodzi w tym przypadku o jedną osobę.

Przypisy

  1. ↑ Учреждение дополнительного образования «Специализированная детско-юношеская спортивная школа по хоккею с шайбой «Ак Барс». УДО СДЮСШ «Ак Барс» [online], www.ak-bars.ru [dostęp 2017-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-24] .
  2. ↑ Нефтяная газета [online], tatneft.ru [dostęp 2024-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-24] .
  3. ↑ Kosztowne błędy. Unia – Podhale 2:4. „Trybuna Śląska”, s. 8, Nr 21 z 25-26 stycznia 1997. 
  4. ↑ Drużyna wszech czasów. hokej.torun.com.pl. [dostęp 2016-01-25].
  5. ↑ hokej.torun.pl [online], hokej.torun.com.pl [dostęp 2018-08-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-14]  (pol.).
  6. ↑ Pozdrowienia od Zdunka. „Trybuna Śląska”, s. 12, Nr 275 z 26 listopada 1997. 
  7. ↑ Szczęśliwy finał. „Trybuna Śląska”, s. 12, Nr 11 z 14 stycznia 1998. 
  8. ↑ Silesian Digital Library [online], www.sbc.org.pl [dostęp 2017-11-20] .
  9. ↑ Silesian Digital Library [online], www.sbc.org.pl [dostęp 2017-11-20] .
  10. ↑ Silesian Digital Library [online], www.sbc.org.pl [dostęp 2017-11-20] .
  11. ↑ Mocne nerwy Jaworskiego - dziennikpolski24.pl [online], www.dziennikpolski24.pl [dostęp 2017-11-20]  (pol.).
  12. ↑ 8-3 Katowic - dziennikpolski24.pl [online], www.dziennikpolski24.pl [dostęp 2017-11-20]  (pol.).
  13. ↑ Do Krynicy Ze Zwycięstwem [online], www.archiwum.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-20]  (pol.).
  14. ↑ Sezon w pigułce. „Trybuna Śląska–Kibic”, s. 8, 3 kwietnia 1999. 
  15. ↑ Wawrzkiewicz show - dziennikpolski24.pl [online], www.dziennikpolski24.pl [dostęp 2017-11-20]  (pol.).
  16. ↑ Silesian Digital Library [online], www.sbc.org.pl [dostęp 2017-11-20] .
  17. ↑ ХК Оренбуржье - Белые Тигры - Новости: Изменения в тренерском штабе ХК «Белые Тигры» [online], www.hc-oren.ru [dostęp 2017-11-20] .
  18. ↑ Валерий Гудожников: «Понравилось выступление соперника» - Хоккей - Sports.kz [online], sports.kz [dostęp 2017-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-24]  (ang.).
  19. ↑ Молодежная хоккейная лига - Новости [online], mhl.khl.ru [dostęp 2017-11-20]  (ang.).
  20. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-21)].
  21. ↑ Школа. Прошлое, настоящее, будущее [online], www.hcvityaz.ru [dostęp 2017-11-20] .

Bibliografia

  • Walerij Gudożnikow w bazie Eliteprospects.com (ang.)
  • Walerij Gudożnikow w bazie The Internet Hockey Database (ang.) (profil nr 1)
  • Walerij Gudożnikow w bazie The Internet Hockey Database (ang.) (profil nr 2)
  • Walerij Gudożnikow – profil na stronie Eurohockey.com
  • Walerij Gudożnikow – profil na stronie Hokej.net
  • Walerij Gudożnikow – profil na stronie R-Hockey
  • Walerij Gudożnikow – profil na stronie Fest 2013
  • Walerij Gudożnikow – profil na stronie HK Forward
  • Walerij Gudożnikow – profil na stronie FHSPB
  • Walerij Gudożnikow – profil na stronie hc-oren.ru
  • Walerij Gudożnikow – profil na stronie izhstal.tumblr.com
  • Walerij Gudożnikow. wnrs.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-08)]. – profil na stronie agencji Winners
  • Sebastian Czech. Strzelać dla Sanoka. „Tygodnik Sanocki”. Nr 43 (311), s. 16, 24 października 1997. 
  • Sebastian Królicki: Znani, ale zapomniani. Walerij Gudożnikow. hokej.net, 2010-05-31. [dostęp 2020-09-17].