Wojciech Marchwica
 Wojciech Marchwica (w randze generał dywizji; od 10.11.2022 r.) | |||
 generał dywizji | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | od 1986 | ||
| Siły zbrojne | |||
| Jednostki | • WSOWZ | ||
| Stanowiska | • d-ca plutonu rozpoznawczego | ||
| Główne wojny i bitwy | Polski Kontyngent Wojskowy w Kosowie, Stabilizacja Iraku, ISAF | ||
| Odznaczenia | |||
              | |||
| |||
Wojciech Marchwica (ur. 23 czerwca 1966 w Rzeszowie) – generał dywizji Wojska Polskiego, były dowódca 6 Brygady Powietrznodesantowej i Komponentu Wojsk Specjalnych[2], od 22 czerwca 2020 szef sztabu Dowództwa Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych.
Życiorys
Wojciech Marchwica urodził się w 1966 w Rzeszowie. W 1986 podjął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W 1990 był promowany na podporucznika i objął stanowisko dowódcy plutonu rozpoznawczego, następnie dowódcy kompanii rozpoznawczej w 5 pułku strzelców podhalańskich w Krakowie[3]. W tym okresie trzykrotnie odbył kurs przeszkolenia specjalistycznego w Ośrodku Szkolenia Piechoty Górskiej i 27 Dywizji Alpejskiej Sił Zbrojnych Francji w Grenoble. W 1993 został dowódcą 21 kompanii rozpoznawczej w 21 Brygadzie Strzelców Podhalańskich, a następnie oficerem sekcji rozpoznawczej w tej Brygadzie. W latach 1995–1998 studiował w Akademii Obrony Narodowej po ukończeniu której, został szefem sekcji rozpoznawczej w 21BSP. W 2002 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Polsko-Ukraińskiego Batalionu Sił Pokojowych w Przemyślu, z którym w tym samym roku wyjechał do Kosowa, gdzie był dowódcą Polskiego Kontyngentu Wojskowego KFOR. W 2003 był awansowany na stopień podpułkownika[4][5].
W 2005 był w ramach V zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku, na stanowisku dowódcy 1 Batalionowej Grupy Bojowej. W 2006 objął stanowisko szefa sztabu 21 Brygady Strzelców Podhalańskich. W 2009 ukończył Wyższy Kurs Operacyjno-Strategiczny, a w 2010 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej. 1 października 2010 powierzono mu stanowisko zastępcy dowódcy 21 BSP[6] z jednoczesnym mianowaniem na stopień pułkownika. Zastępcą dowódcy był do 23 sierpnia 2013[7]. W tym samym roku został skierowany do Chińskiej Republiki Ludowej, gdzie studiował do 2014 na Podyplomowych Studiach Polityki Obronnej w Narodowym Uniwersytecie Obrony w Pekinie[3]. W 2014 objął obowiązki szefa Dyżurnej Służby Operacyjnej – zastępcy szefa Połączonego Centrum Operacyjnego w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych[8]. Od 4 grudnia 2014 do 13 czerwca 2015 pełnił służbę w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Afganistanie, podczas I zmiany jako dowódca misji szkoleniowej Resolute Support Mission[9][10]. Po zakończeniu misji, powrócił do DG RSZ na stanowisko szefa Oddziału Szkolenia[3].
10 listopada 2015 został skierowany do Krakowa na stanowisko dowódcy 6 Brygady Powietrznodesantowej, na którym pozostawał do 2 maja 2016[11]. W maju 2016 został skierowany do Warszawy, gdzie objął stanowisko szefa Zarządu Wojsk Aeromobilnych i Zmotoryzowanych w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych[12]. 15 sierpnia 2016 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała brygady[5]. Następnie objął obowiązki Inspektora Wojsk Specjalnych w DG RSZ. W 2017 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Komponentu Wojsk Specjalnych[13][14]. W tym samym roku ukończył kurs (Generals Flag Officer’s and Ambassador’s Course) w Akademii Obrony NATO (ang. NATO Defense College) w Rzymie. Od 1 października 2018 był w rezerwie kadrowej MON wykonując zadania w Dowództwie Operacyjnym Rodzajów Sił Zbrojnych. 22 czerwca 2020 skierowany został na stanowisko szefa sztabu Dowództwa Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych[5]. 10 listopada 2022 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała dywizji[15].
- podporucznik – 1990[16]
- porucznik – 1992[17]
- kapitan – 1996[18]
- major – 2001[19]
- podpułkownik – 2003[20]
- pułkownik – 2010[21]
- generał brygady – 2016[22]
- generał dywizji – 2022[23]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[5]
- Krzyż Zasługi za "Dzielność"
- Srebrny Krzyż Zasługi[24]
- Wojskowy Krzyż Zasługi z Mieczami[25]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę[26]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[27]
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”[28]
- Buzdygan Honorowy[29]
- Gwiazda Afganistanu[30]
- Gwiazda Iraku[31]
- Bronze Star[potrzebny przypis]
- Medal KFOR[potrzebny przypis]
- Medal ISAF[potrzebny przypis]
- Odznaka tytułu honorowego Zasłużony Żołnierz RP - II stopnia[32]
- Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości[33]
- Odznaka Skoczka Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych – 1988
- Francuska Odznaka Narciarza Wojskowego[potrzebny przypis]
- Odznaka pamiątkowa Polsko-Ukraińskiego Batalionu Sił Pokojowych – 2002, ex officio
- Odznaka pamiątkowa 6 Brygady Powietrznodesantowej – 2015, ex officio
- Odznaka pamiątkowa Dowództwa Komponentu Wojsk Specjalnych – 2017, ex officio
- Złoty Krzyż Biskupa Polowego Deo et Patriae – 2024[34]
Przypisy
- ↑ Komunikat MON. mon.gov.pl, 2017-03-14. [dostęp 2021-05-20].
- ↑ 27.03.2017-30.09.2018
- ↑ a b c d Pożegnanie najstarszego służbą podhalańczyka. polska-zbrojna.pl, 2013-08-23. [dostęp 2021-05-17].
- ↑ Roszady w armii. MON reaguje na odejście kolejnego kluczowego dowódcy. rmf24.pl, 2017-03-15. [dostęp 2021-05-18].
- ↑ a b c d e Powitanie Szefa Sztabu DO. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2021-05-17].
- ↑ Podhalańczycy maja swojego Zastępcę Dowódcy Brygady. wojsko-polskie.pl, 2010-10-01. [dostęp 2021-05-20].
- ↑ Świętowaliśmy 94 rocznicę odzyskania niepodległości. radymno.pl, 2012-11-12. [dostęp 2021-05-18].
- ↑ Macierewicz ujawnia personalia nowych szefów GROM i wojsk specjalnych. wprost.pl, 2016-09-08. [dostęp 2021-05-17].
- ↑ Jasiński 2015 ↓, s. 221.
- ↑ Jasiński 2015 ↓, s. 244.
- ↑ Magdalena Kowalska-Sendek: Podhalańczyk dowodzi desantowcami. polska-zbrojna.pl, 2015-11-14. [dostęp 2021-05-17].
- ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 47.
- ↑ Rzeszowianin Wojciech Marchwica został dowódcą polskich komandosów. nowiny24.pl, 2017-03-21. [dostęp 2021-05-17].
- ↑ Jakuboszczak 2019 ↓, s. 22.
- ↑ a b Awanse generalskie i admiralskie w Siłach Zbrojnych RP. prezydent.pl. [dostęp 2022-11-10].
- ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 111-29-90 z dnia 1990-08-23
- ↑ Decyzja MON Nr 172 z dnia 1992-10-26
- ↑ Decyzja MON Nr 76 z dnia 1996-06-12
- ↑ Decyzja MON Nr 402 z dnia 2001-08-08
- ↑ Decyzja MON Nr 290/K z dnia 2003-04-30
- ↑ Decyzja MON Nr 1204 z dnia 2010-09-08
- ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 112-33 z dnia 2016-08-11
- ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 112-33 z dnia 2022-11-08
- ↑ Postanowienie Prezydenta Nr 324/05 z dnia 19-12-2005, legitymacja Nr 324-2005-10
- ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 325/15 z dnia 04-08-2015
- ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 408/13 z dnia 27-08-2013
- ↑ Decyzja MON nr 905 z dnia 25-05-2011
- ↑ Decyzja MON Nr 250 z dnia 20-07-2009
- ↑ Decyzja Nr 11/Pers/DK MON z dnia 15.08.2016
- ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 261/15 z dnia 09-07-2015
- ↑ Postanowienie Prezydenta Nr 262/12 z dnia 21-06-2012
- ↑ Tytuł honorowy nadany przez Dowódcę Operacyjnego RSZ: na podstawie Rozkazu Dowódcy Operacyjnego RSZ z dnia 07-11-2016
- ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 55/22M 27-08-2022
- ↑ Paulina Piątkowska: Warszawa: Msza św. zainaugurowała obchody 20. rocznicy powstania Dowództwa Operacyjnego. ordynariat.wp.mil.pl, 1 lipca 2024. [dostęp 2024-07-01].
Bibliografia
- dr Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2018. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2019, s. 22. ISSN 1734-2317.
- dr Artur Gałecki (red.): Kronika Wojska Polskiego 2016. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 47. ISSN 1734-2317.
- dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2014. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015, s. 221. ISSN 1734-2317.
- Oficjalna strona 6 Brygady Powietrznodesantowej
- Oficjalna strona Dowództwa Operacyjnego Rodzajów Sił zbrojnych
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2016.
