Worsleya procera
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | ||
Rząd | szparagowce | ||
Rodzina | amarylkowate | ||
Rodzaj | Worsleya | ||
Gatunek | Worsleya procera | ||
Nazwa systematyczna | |||
Worsleya procera (Lem.) Traub Herbertia 10: 89 (1944)[3] | |||
| |||
|
Worsleya procera (Lem.) Traub – gatunek byliny z rodziny amarylkowatych, należący do monotypowego rodzaju Worsleya (Traub) Traub. Jest to endemit deszczowego lasu atlantyckiego w Brazylii (Mata Atlantica).
Nazewnictwo
Swoją nazwę rodzaj i gatunek zawdzięcza A. Worsleyowi (1861–1943), amerykańskiemu inżynierowi, znawcy roślin cebulowych. Zaakceptowaną nazwą naukową jest Worsleya procera[4], wcześniejsze funkcjonują jako jej synonimy:
- Amaryllis procera Duch.
- Amaryllis rayneri Hook.f.
- Hippeastrum procerum Lem.
- Worsleya rayneri (Hook.f.) Traub & Moldenke
Morfologia
- Łodyga
- Dorasta do 1,5 m wysokości.
- Liście
- Mają do 90 cm długości.
- Kwiaty
- Fioletowo-niebieskie, występują po kilka na szczycie łodygi. Osiągają 15 cm.
- Cebule
- Posiadają bardzo długie szyjki.
Biologia i ekologia
Roślina okazała i trudna w hodowli. Wymaga stromego granitowego zbocza, porannego nasłonecznienia, wiatru i silnie nawilżonego powietrza. Naturalnym środowiskiem jej życia są zbocza gór w okolicy Rio de Janeiro. Obecnie bardzo zagrożona wymarciem.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2020-09-09] (ang.).
- ↑ Worsleya procera (Lem.) Traub. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2020-09-09].
- ↑ Worsleya procera. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2009-05-18]. (ang.).