Yrjö Kilpinen

Yrjö Kilpinen

Imię i nazwisko	Yrjö Henrik Kilpinen
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1892 Helsinki
Pochodzenie	fińskie
Data i miejsce śmierci	2 marca 1959 Helsinki
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
Multimedia w Wikimedia Commons

Yrjö Henrik Kilpinen^[1] (ur. 4 lutego 1892 w Helsinkach, zm. 2 marca 1959 tamże^[1]) – fiński kompozytor.

Uczył się gry na fortepianie w instytucie muzycznym w Helsinkach u Erika Furuhjelma (1908−1909, 1911−1912, 1916−1917)^[1][2] oraz prywatnie kompozycji u Toivo Kuuli^[2]. Dokształcał się w Wiedniu u Richarda Heubergera (1910−1911) oraz w Berlinie u Paula Juona i Otto Taubmanna (1913−1914)^[1][2]. Po ukończeniu edukacji osiadł w Helsinkach, gdzie utrzymywał się jako nauczyciel gry na fortepianie i korepetytor zespołów^[2]. Pisywał także krytyki muzyczne^[1][2]. W 1935 roku otrzymał dożywotnią pensję państwową^[2]. W 1948 roku został wybrany na członka Akademii Fińskiej^[1][2].

Twórczość Kilpinena jest wyjątkowa na tle muzyki XX wieku, obejmuje niemal wyłącznie pieśni^[2], których napisał przeszło 750^[1]. Pieśni te uważane są za szczytowe osiągnięcie fińskiej liryki wokalnej^[2]. Dalekie są jednak od konwencji romantycznej, kompozytor w warstwie muzycznej sięgał bowiem po pełne archaicznych cech elementy fińskiego folkloru muzycznego^[2]. Z tego powodu jego muzyka ma indywidualne rysy, obecne są w niej zwroty skalowe wykorzystujące interwały kwarty, kwinty, septymy i nony^[2]. Poza tekstami poetów fińskich Kilpinen sięgał także po utwory innych poetów skandynawskich oraz niemieckich, co zapewniło mu popularność poza granicami ojczystego kraju^[2].

(na podstawie materiałów źródłowych^[2])

• Yrjö Kilpinen – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project