Zeatyna
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C10H13N5O | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 219,24 g/mol | ||||||||||||||
Wygląd | proszek lub kryształy[1] | ||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||
Numer CAS | 1637-39-4 | ||||||||||||||
PubChem | 449093 | ||||||||||||||
DrugBank | DB11337 | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||
|
Zeatyna – organiczny związek chemiczny, naturalny hormon roślinny z grupy cytokinin, regulujący wzrost i rozwój roślin. Jest pochodną zasady purynowej – adeniny. Wyodrębniona po raz pierwszy z kukurydzy zwyczajnej (Zea mays L.), od której wzięła się jej nazwa[2].
Przypisy
- ↑ a b c trans-Zeatin, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 449093 (ang.).
- ↑ Peter V. Minorsky: Reakcje roślin na sygnały wewnętrzne i zewnętrzne. W: Neil Campbell, Jane Reece: Biologia. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2012, s. 829. ISBN 978-83-7510-392-2.