Ō-dachi

Zobacz galerię związaną z tematem: Ō-dachi

Ō-dachi (jap. 大太刀 'Ō-dachi; dosł. wielki miecz) lub nodachi (jap. 野太刀 nodachi; polowy miecz)^[1][2][3] – japońska długa sieczna broń biała, należąca do grupy tzw. mieczy japońskich (nihon-tō)^[4][5]. Ō-dachi był bronią bardzo długą noszoną przez plecy, a jego głownia mierzyła co najmniej 3 shaku (ok. 90 cm)^[6]. Nie jest jednak dokładnie ustalone, jakie dokładnie rozmiary i parametry kwalifikowały miecz jako ō-dachi.

Wytwarzanie

Ō-dachi były bronią wyjątkowo trudną do wytworzenia tradycyjnymi metodami ze względu na swoje ogromne rozmiary. Im dłuższa była głownia, tym trudniej było utrzymać ją w temperaturze pozwalającej na swobodne kucie i hartowanie (które często kończyło się jej wypaczeniem). Dodatkowe trudności sprawiało zapotrzebowanie na specjalne, większe paleniska i zbiorniki do hartowania oraz fakt, że do wykucia jednej głowni potrzebny był cały zespół ludzi składający się z kowala i jego pomocników.

Odmienne są także metody polerowania takich głowni. Z racji swoich rozmiarów musi być ona unieruchamiana, a następnie szlifowana, w przeciwieństwie do mniejszych głowni, które były przesuwane po nieruchomych kamieniach szlifierskich.

Współcześnie praktycznie nie wytwarza się już ō-dachi ze względu na ogromne koszty i brak zastosowania. Głównie zamawiają je świątynie, gdyż broń ta jest silnie związana z religią shintō^[7].

Wykorzystanie

Ō-dachi używano w różnych celach, między innymi jako:

• podarków dla świątyń oraz bóstw. Często wykuwano na nich modlitwy o powodzenie w wojnach lub symbolizowały ważne z punktu widzenia historii kultu ostrza;
• broni bojowej;
• symbolu armii. Można to rozumieć dwojako: z jednej strony ō-dachi mógł być odpowiednikiem sztandaru, a z drugiej często zdarzało się, że broń takich rozmiarów była pozostawiana na polu walki w celu wystraszenia przeciwnika;
• pokazu umiejętności kowala.

Walka ō-dachi polegała przede wszystkim na wykorzystaniu jego rozmiarów i masy do potężnych ciosów z góry. Do bitwy natomiast noszono je na dwa sposoby:

• na plecach, co jednak bardzo utrudniało jej szybkie wydobycie;
• w ręce, oparty o ramię. Często zdarzało się, że wojownik miał pomocnika, który pomagał mu dobywać broni^[8].

Ō-dachi było głównie wykorzystywane w okresie Muromachi, choć już wtedy nie było popularną bronią^[8]. Zastosowanie bojowe zaniknęło jednak po 1615 roku, kiedy rozegrała się ostatnia, wielka bitwa kończąca okres Sengoku oraz rozpoczął się okres Edo.

Linki zewnętrzne

• Galeria ōdachi

Przypisy