Handżar

Handżar, XVIII-XIX w.

Handżar (osm. handżer, z arab. handżar) – sztylet pochodzenia perskiego o zakrzywionej obosiecznej głowni[1].

Budowa

Głownia handżara jest zakrzywiona a przez jej środek zazwyczaj biegnie wydatna ość. Dawniej wykonywano je ze stali damasceńskiej lub odmiany damastu nazywanego chorassan. Rękojeść wykonywana jest z metalu lub kości, niekiedy również z kamieni półszlachetnych. Pośrodku trzonu rękojeści zazwyczaj występuje przewężenie. Pochwę wykonywano z drewna obciągniętego aksamitem i metalowymi okuciami. Handżary często bogato zdobiono, także przy użyciu metali i kamieni szlachetnych[1].

Zobacz też

  • 13 Dywizja Górska SS „Handżar”

Przypisy

  1. a b Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981, s. 48–49.
  • p
  • d
  • e
Broń obuchowa
obuchowo-sieczna
obuchowa miażdząca
historyczna
zachodnia
azjatycka
współczesna
Broń drzewcowa
prymitywna
armii starożytnych
armii średniowiecznych i nowożytnych
azjatycka
Broń boczna
Broń kolna
krótka
noże
puginały
sztylety
inne
długa
Broń sieczna
nihon-tō
daitō
shōtō
inne
szable
inne
Broń sieczno-kolna
miecze
chwyt jednoręczny
chwyt dwuręczny
pałasze
inne
Inne