6 Brygada Artylerii Lekkiej
Ten artykuł dotyczy 6 Brygady Artylerii Lekkiej. Zobacz też: 6 Brygada Artylerii – inne brygady artylerii z numerem 6. |
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Rozformowanie | 1945 |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy | płk Michał Auguriewski |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa bitwa pod Trzebiatowem | |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk | Artyleria |
Podległość |
6 Brygada Artylerii Lekkiej (6 BAL) – związek taktyczny artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Brygada sformowana została we wsi Różanka na podstawie rozkazu nr 8 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 20 sierpnia 1944. Wchodziła w skład 2 Łużyckiej Dywizji Artylerii[1]. W grudniu 1944, w Różankach, żołnierze brygady złożyli przysięgę. W marcu 1945 brała udział razem z 1 Brygadą Kawalerii i oddziałami Armii Czerwonej w likwidacji zgrupowania wojsk niemieckich w rejonie Trzebiatowa[2]. We wrześniu 1945, po zakończeniu działań wojennych, brygada została rozformowana, a na jej bazie utworzony 68 pułk artylerii haubic w garnizonie Gniezno.
Dowództwo brygady
Obsada dowództwa w czasie wojny[3]:
- dowódca brygady – płk Michał Auguriewski
- zastępca do spraw polityczno-wychowawczych:
- por. Aleksander Segal
- kpt. Józef Broda
- szef sztabu - ppłk Bazyli Koszewienko
Struktura organizacyjna
- Dowództwo 6 Brygady Artylerii Lekkiej (według etatu nr 08/501 o stanie 75 wojskowych)
- 43 pułk artylerii lekkiej (według etatu nr 08/502 o stanie 660 wojskowych)
- 45 pułk artylerii lekkiej (jak wyżej)
- 48 pułk artylerii lekkiej (jak wyżej)
- park artyleryjski 6 Brygady Artylerii Lekkiej
Wszystkie pułki miały identyczną strukturę organizacyjną:
Stan etatowy przewidywał 2025 żołnierzy, w tym: 246 oficerów, 543 podoficerów i 1236 szeregowców.
Na uzbrojeniu i wyposażeniu brygady znajdowały się:
- 76,2 mm armaty dywizyjne wz. 1942 (ZiS-3) – 72
- rusznice przeciwpancerne – 72
- samochody – 180
Marsze i działania bojowe
Przypisy
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 735.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 543.
- ↑ Kaczmarek 1978 ↓, s. 706.
Bibliografia
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Kazimierz Kaczmarek: Druga Armia Wojska Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii, Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- p
- d
- e
Dywizje artylerii | |
---|---|
Brygady artylerii | |
Pułki moździerzy (pm) | |
Pułki artylerii lekkiej (pal) | |
Pułki artylerii przeciwpancernej (pappanc) | |
Pułki artylerii haubic (pah) | |
Pułki artylerii przeciwlotniczej (paplot) | |
Wyposażenie |
|
- Piechota polska na froncie wschodnim
- Wojsko Polskie w ZSRR
- Polska broń pancerna na froncie wschodnim
- p
- d
- e
Rodowód |
|
---|---|
Instytucje centralne | |
Formacje | |
Struktura organizacyjna | |
Działania wojsk |
|
Stalinizm w wojsku | |
Szkolnictwo wojskowe |
- Agenturalny Wywiad Operacyjny
- Front Polski
- Oddział II SG WP
- oficer polityczny
- Wojskowa Centrala Handlowa
- „Żołnierz Wolności”
- Oznaki rozpoznawcze
- Barwy broni