8 Pułk Artylerii Haubic
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk Piotr Parchamowski |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk | Artyleria |
Podległość | 2 Brygada Artylerii Haubic |
Odznaczenia | |
8 Pułk Artylerii Haubic (8 pah) – oddział artylerii ludowego Wojska Polskiego.
Pułk został sformowany w rejonie Sum na podstawie rozkaz nr 1 dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR z 1 kwietnia 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli 11 i 12 listopada 1944 w Witolinie.
Dowódca
- ppłk Piotr Parchamowski
Skład etatowy
- dowództwo i sztab
- pluton topograficzny
- 1 dywizjon artylerii haubic
- trzy baterie artylerii haubic
- 2 dywizjon artylerii haubic
- dwie baterie artylerii haubic
- park artyleryjski
żołnierzy – 653 (oficerów – 70, podoficerów – 186, szeregowców – 397)
sprzęt:
- 122 mm haubice – 20
- rusznice przeciwpancerne – 20
- samochody – 53
- ciągniki – 25
Działania bojowe
Pułk wchodził w skład 2 Brygady Artylerii Haubic[1]. Poza brygadą działał jedynie w walkach nad rzeką Turią w 1944.
Na Wale Pomorskim walczył pod Wierzchowem, Żabinem i Żabinkiem. Uczestniczył w bitwie o Kołobrzeg. Wspierał piechotę szturmującą Altmädewitz. Uczestniczył także w walkach o Berlin wchodząc do walki 28 kwietnia[2]. Po osiągnięciu rubieży Guerige Strasse wspierał ogniem 49 brygadę pancerną[2]. Od 27 do 29 kwietnia pułk prowadził ogień na cele położone w centrum Berlina, w tym również na Reichstag[3]. Walcząc z nieprzyjacielem 1 maja baterie pułku dotarły do dzielnicy Tiergarten, a następnie do gmachu politechniki[3].
Szlak bojowy zakończył 8 maja pod Klessen, 30 km od Łaby[4].
28 maja 1945 Rada Najwyższa ZSRR odznaczyła pułk Orderem Aleksandra Newskiego za „wzorowe wypełnianie zadań bojowych Naczelnego Dowództwa przy przerwaniu obrony Niemców i ofensywie na Berlin”. 14 czerwca 1945 dowódca 1 Armii WP, gen. broni Stanisław Popławski rozkazał „w przyszłości powyższe formacje i jednostki mianować: 8 Orderu Aleksandra Newskiego pułk haubic lekkich (...)"[5].
Przypisy
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 37.
- ↑ a b Kaczmarek 1980 ↓, s. 90.
- ↑ a b Kaczmarek 1980 ↓, s. 93.
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 131.
- ↑ Organizacja i działania bojowe ... s. 393-394.
Bibliografia
- Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Wybór materiałów źródłowych, tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1958.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. Warszawa: Książka i Wiedza, 1980.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- p
- d
- e
Dywizje artylerii | |
---|---|
Brygady artylerii | |
Pułki moździerzy (pm) | |
Pułki artylerii lekkiej (pal) | |
Pułki artylerii przeciwpancernej (pappanc) | |
Pułki artylerii haubic (pah) | |
Pułki artylerii przeciwlotniczej (paplot) | |
Wyposażenie |
|
- Piechota polska na froncie wschodnim
- Wojsko Polskie w ZSRR
- Polska broń pancerna na froncie wschodnim
- p
- d
- e
Rodowód |
|
---|---|
Instytucje centralne | |
Formacje | |
Struktura organizacyjna | |
Działania wojsk |
|
Stalinizm w wojsku | |
Szkolnictwo wojskowe |
- Agenturalny Wywiad Operacyjny
- Front Polski
- Oddział II SG WP
- oficer polityczny
- Wojskowa Centrala Handlowa
- „Żołnierz Wolności”
- Oznaki rozpoznawcze
- Barwy broni