Baszta Narożna
nr rej. 115 z 7 listopada 1967[1] | |||
Strona zewnętrzna | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Gdańsk | ||
Adres | |||
Typ budynku | baszta | ||
Styl architektoniczny | gotyk | ||
Wysokość całkowita | 15 m[2] | ||
Kondygnacje | 5[2] | ||
Rozpoczęcie budowy | 1343 | ||
Ukończenie budowy | połowa XIV wieku | ||
Zniszczono | 1945 | ||
Odbudowano | lata 50./60. XX wieku | ||
Położenie na mapie Gdańska | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |||
54°20′55″N 18°38′50″E/54,348611 18,647222 | |||
|
Baszta Narożna (niem. Eckturm am Stadthof[3]) – jedna z baszt systemu średniowiecznych fortyfikacji Gdańska, najstarsza z zachowanych[2]. Sąsiednią basztą jest Baszta Schultza.
Historia
23 marca 1343 (data mogła zostać pomylona) w pobliżu późniejszej Baszty Narożnej położono kamień węgielny pod budowę murów miejskich[4] Głównego Miasta. Budowę baszty rozpoczęto w 1343 roku, dla wzmocnienia południowo-zachodniego odcinka murów miejskich. Ceglana, pierwotnie konstrukcji otwartej od strony miasta, miała kształt prostokątnego występu murów. Później wielokrotnie przebudowywana i wzmacniana. Ściany zewnętrzne ozdobiono blendami w kształcie ostrołuków, w których przepruto otwory strzelnicze. Na wyższych kondygnacjach pięciokątna, została nakryta stromym dachem wielospadowym[2].
W latach 1856–1857, wraz z zespołem Dworu Miejskiego, została przebudowana na siedzibę straży pożarnej. W 1945 roku uległy zniszczeniu dach, ściana od strony miasta oraz spaliło się wnętrze. Baszta została odbudowana na przełomie lat 50. i 60. XX wieku na potrzeby Domu Harcerza[2].
- Strona wewnętrzna
- Baszta Narożna (w środku), druga połowa XVII wieku
Przypisy
- p
- d
- e
Istniejące |
|
---|---|
Częściowo zachowane |
|
Nieistniejące |
|
- Gotyckie baszty i wieże Gdańska w Wikimedia Commons