Brama Stągiewna
nr rej. 24 lutego 1967[1] | |||
Brama od Nowej Motławy (strona zewnętrzna) | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | Gdańsk | ||
Adres | |||
Typ budynku | brama miejska | ||
Wysokość całkowita | 27 m i 12 m | ||
Wysokość do dachu | 20 m i 12 m | ||
Kondygnacje | 7 | ||
Powierzchnia użytkowa | 400 m² | ||
Rozpoczęcie budowy | 1517 | ||
Ukończenie budowy | 1519 | ||
Ważniejsze przebudowy | pocz. XVII wieku | ||
Zniszczono | 1813, 1945 | ||
Położenie na mapie Gdańska | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |||
54°20′50,3″N 18°39′35,5″E/54,347306 18,659861 | |||
|
Brama Stągiewna, Stągwie Mleczne (niem. Milchkannentor) – zabytkowa brama miejska na Wyspie Spichrzów w Gdańsku.
Historia
Wybudowane na początku XVI wieku wieże obronne z powodu kształtów zwane Stągwiami Mlecznymi, są pozostałością fortyfikacji miejskich. Na początku XVII wieku brama została przebudowana. W czasie oblężenia w 1813 roku część bramy uległa zniszczeniu. W 1945 roku spaliły się wnętrza i zawaliły dachy.
Od 1972 roku brama była użytkowana przez Spółdzielnię Pracy Twórczej Polskich Artystów Plastyków ARPO, która w latach 90. wykupiła obiekt[2]. W 2012 roku brama została sprzedana. Powierzchnia obiektu wynosi 400 m²[3].
- Mała Stągiew (niem. Sahnentopf – Dzbanek śmietany)
- Baszta Wielka Stągiew
- Herby na Wielkiej Stągwi
- Strona wewnętrzna bramy
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Historia Gdańska, Tom II 1454-1655, EdmundE. Cieślak (red.), JerzyJ. Stankiewicz, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982, ISBN 83-215-3244-6, OCLC 749426859 .
- Jacek Friedrich, Gdańskie zabytki architektury do końca XVIII w., Gdańsk 1995, ISBN 83-7017-606-2.
- Historia bramy
- p
- d
- e
Zachowane bramy murów | |
---|---|
Zachowane bramy wodne | |
Częściowo zachowane bramy | |
Niezachowane bramy |
|
- Bramy Gdańska w Wikimedia Commons
- p
- d
- e
Istniejące |
|
---|---|
Częściowo zachowane |
|
Nieistniejące |
|
- Gotyckie baszty i wieże Gdańska w Wikimedia Commons