Księstwo krakowskie
Ten artykuł dotyczy polskiego księstwa dzielnicowego. Zobacz też: Wielkie Księstwo Krakowskie. |
1138–1314 | |||
| |||
Ustrój polityczny | monarchia | ||
---|---|---|---|
Stolica | |||
Data powstania | 1138 | ||
Data likwidacji | 1314 | ||
Religia dominująca | katolicyzm | ||
Polska w okresie 1275–1300: Księstwo krakowskie | |||
brak współrzędnych |
Księstwo krakowskie (łac. Ducatus Cracoviensis) – księstwo dzielnicowe polskie na ziemi krakowskiej, wykształcone z istniejącej od 1138 r. dzielnicy senioralnej. Po 1314 r. księstwo krakowskie zostało przekształcona w województwo krakowskie.
Historia
Po podziale państwa polskiego, w okresie rozbicia dzielnicowego w 1138 roku, pomiędzy synów Bolesława III Krzywoustego, ziemia krakowska została przekazane, niezależnie od Śląska, najstarszemu z nich, Władysławowi II Wygnańcowi jako część dzielnicy senioralnej. Od 1173 r. należała do seniora Mieszka III Starego. W wyniku buntu przeciw niemu w latach 1177–1191 dzielnicą władał Kazimierz II Sprawiedliwy. Po 1314 roku ziemia krakowska została przekształcona w województwo krakowskie, które w niezmienionym kształcie weszło następnie w skład administracyjny I Rzeczypospolitej.
Książęta krakowscy
- Osobny artykuł: Książęta krakowscy.
Zobacz też
- Ziemia krakowska
- Województwo krakowskie (I RP)
Bibliografia
- 0. Balzer. Genealogia Piastów. Kraków. 1895.
- J. Wyrozumski. Dzieje Polski piastowskiej (VIII w.-1370). Kraków. „Fogra”. 1999. ISBN 83-85719-38-5, OCLC 749221743.
- p
- d
- e
- Inne księstwa związane z Polską: księstwo warmińskie
- księstwo opawskie
- księstwo pomorskie (księstwo słupskie)
* – tylko część śląskich księstw i tylko w początkowym okresie, do 1335 roku